واقعیت این است فضای سیاسی
کیانوش توکلی
واقعیت فضای سیاسی کشور بگونه ای است که تنها اندک انسان هایی مثل خانم ستوده ، محمد ملکی ، محمد نوری زاده ها در مقابل استبداد فقاتی ایستاده اند. مردم چنان گرفتارو مشغول زندگی روزانه شان هستند و کمتر به سرنوشت سیاسی خود فکر می کنند.آنان تنها با جوک هایی که علیه اخوند ها و پاسدار ها می سازند و آن را در فضای مجازی دست بدست می کنند...و از این طریق خود را تخلیه و سرگرم می نمایند. در خارج از کشور هم ،آن محدود انسانهای مبارزی که در مقابل حکومت ایستاده اند در حد خود مبارزه علیه رزیم را تنها در محدوده «حقوق بشری» ادامه می دهند و کمتر به عمق سیاست استراتژیک در جهان و منطقه فکر می کنند. در چنین شرایطی طرح سئوال «استراژی مبارزه با جمهوری اسلامی؛ مسلحانه یا مدنی؟» بسیار لوکس و یا دور از واقعیت های جامعه ایران می باشد..
موضوع مبارزه مسلحانه از سوی «سازمان جیش العدل » طرح می شود که بنظر می رسدکه اصولا یک سازمان مذهبی _ سیاسی می باشد . اگر دقت کرده باشید ؛سخنگوی این سازمان در این میز گرد، دائما از قران و محمد برای اثبات نظراتش سود می جوید و کمتر مسایل اتنیکی را که بلوچ ها از آن رنج می برند؛ طرح می نمایند. هنوز ارتباطات منطقه ای این سازمان نا روشن است . شخصا دو ست دارم بدانم که نظر «سازمان جیش العدل » در مورد داعش و یا القاعده چیست؟ منابع مالی انان کدامند؟