ما اکنون در قرن 21 میلادی به سر می بریم. در چند هزار سال گذشته، زبانهایی وجود داشته اند که از بین رفته اند و زبانهایی که هنوز به حیات خود ادامه می دهند.
این زبانها در کنار هم به زندگی ادامه می دهند و از هم تاثیر می گیرند. کلمات را از هم به عاریت می گیرند و با همان معنی یا با معانی دیگر و گاهی کاملا متضاد به کار می برند. این امر کاملا طبیعی است و نمی توان ایرادی به آن گرفت.
اگر به زبان ترکی آذربایجانی کنونی و یا به ترکی استانبولی نگاهی بکنیم، می بینیم که کلمات بسیاری از زبانهای دیگر را در خود دارند.
زبان انگلیسی و آلمانی و فرانسه و... و زبان فارسی هم به همینگونه اند.
هر فرهنگ لغت زبان فارسی را که باز کنیم، می بینیم که پر است از لغات ترکی و مغولی و به خصوص، عربی.
اینکه تشخیص داده شود کدام کلمه از کدام زبان می آید، نیاز به یک کار تحقیقی زبانشناسانه مفصل دارد.
اینکه یک لغت فارسی است
مثلا همین کلمه "کاکا" را در نظر بگیریم. چه فرقی برای من نوعی دارد که از کجا آمده باشد؟ در ایران، ما این کلمه را به معنی برادر و بخصوص برادر بزرگ می شناسیم و به کار می بریم. من تا به حال نشنیده ام که این کلمه در ایران، به معنی دیگری به کار رود.
این ادعاها که چون فلان لغت در فلان منطقه به کار می رود، بنا بر این این واژه صد درصد " آنجایی" است و از زبان دیگری نیامده است، ادعایی پوچ و بی اساس است.
در کاربرد واژه ها باید دقت کرد که آن واژه را در کجا و در چه زبانی به کار می بریم. مثلا همین "کاکا" را اگر در کشور ترکیه بخواهیم به کار ببریم، باید در نظر بگیریم که شنونده مفهوم بدی از سخن ما برداشت خواهد کرد.
در این میان تنها مغزی پریشان و مملو از افکار به غایت نژادستیزانه و فاشیستی می تواند از به کارگیری یک واژه در یک زبان به این نتیجه برسد که مردمانی دیگر و "تبارانی" دیگر تمدن ساز نیستند و دزد و سارق هستند و شایسته توهین و تحقیر و نابودی!