رازی گرامی،

رازی گرامی،
با تشکر از شما برای این اظهار نظر که می‌تواند برای من بسیار مفید باشد.
راستش را بخواهید من مدتهاست که با خودم کلنجار می‌روم و هنوز به جایی نرسیده‌ام. من خیلی هم منزه طلب نیستم. تلاش می‌کنم پدیده‌ها را در ارتباط با هم ببینم و سبک و سنگین کنم. هم خودِ کار و هم شیوه آن و در نهایت، نتیجه آن برای من اهمیت دارند.
با خودم می‌گویم: "من که تصمیم گیرنده نیستم. پس مسؤلیتی بر عهده من نیست."
باز با خودم می‌گویم: "اگر شغل یک نفر چاقوسازی است و با آن چاقو انسانی کشته می‌شود، مسؤلیتش که با او نیست."
سپس از خودم می‌پرسم: "آیا اگر آن چاقوساز بداند که با چاقویی که می‌سازد، هم انسانی از مرگ نجات می‌یابد و هم انسانی کشته می‌شود، باز هم مسؤلیت آن قتل را بر عهده ندارد؟ آیا نباید این چاقو را بسازد؟ تکلیف کسی که با همان چاقو از مرگ نجات می‌یابد چه می‌شود؟"