به دوست عزیز شیاوش،

به دوست عزیز سیاوش،
- سخن آن عالی ترین مقام سیاسی آلمان را یادآوری میکنم که در پاسخ سئوال :
- آلمان را دوست دارد؟
گفت : «من زنم را دوست دارم».
و کسی هم بهش نگفت «کمی شرم کنید».
چون این فرهنگ را دارند که «دوست داشتن یا نداشتن آزاد است. و اجباری در این کار نیست»
نکته دیگر اینکه :
متاسفانه دوست داشتن شما اجبار دارد و آزاد نیست. و چون آزاد نیست دوست داشتن هم نیست. و چون نافی حقوق است
تبعیضگری ست.
بنابرین راوی حق دارد ایران پرستی شما را نافی حقوق خود بداند و بگوید:
«ایران پرستی تو، ایران را در قلب من نفی کرده است».
اعتراض شما به راوی وارد نیست. تا اینجا حق با راوی متن است.
اگر قرار باشد شرم را وارد قضیه کنیم روشن است برپای کسی ست که «دوست داشتن را با عنصر اجبار» همراه میکند.