ائلیار عزیز دستتان درد نکند

ائلیار عزیز دستتان درد نکند.. و اما آقای سیاوش, ما هم سرزمین مادریمان را دوست داریم.. نمی دانم که چرا فقط تنها در ایران است که دوست داشتن سرزمین مادری از گناهان کبیره به حساب می آید. . باور کنید وطن پرستی در رگهای ماست...لااقل از حقوق بشر ( کوروش) عبرت بگیرید که منِ ترک صاحیب حقوق های اولیّه انسا نی هستم. از نظر حقوق فرهنگی من ترک هستم و از نظر نژادی , انسان هستم.. همین دو هویّت , مرا ایجاب می کند مثل آلمانیها، فرانسویها، انگلسیها، چینیها، روسها، ویتنامیها که کشورشان را دوست دارند من هم سرزمین مادریم را دوست داشته باشم. در یک فرهنگ مالیخولیائی رستاخیزی که مرا و اجداد مرا که بیش از هشتاد سال تنها بخاطر ترک بودن آدم حساب نمیکنند و جوک های بی مزه میگوید, همزیستی مسالمت آمیز هم خودش یک جوک بی مزه است...