ادامه
چرا جنبش سبز شکست خورد؟
به دلیل «سیاست سکوت و همراهی با تبعیض» نتوانست پشتیبانی تبعیض دیدگان ایران را جلب کند. و محکوم به شکست بود.
جوانان پاک تر از گل قربانی کهریزکها شدند. و در اصل قربانی «سیاست سکوت و همراهی با تبعیض».
اگر جنبش سبز -مردم و خیابان را میگویم نه رهبران را- حمایت جنبشهای پنهان و آشکار رفع تبعیض در سراسر ایران را داشت
به آن راحتی سرکوب میشد؟
در ایران حرکت آزادیخواهانه باید حمایت تبعیض دیدگان را داشته باشد وگرنه شکست اش حتمی ست.
با ایران پرستی هیچ جنبشی پیروز نمی شود و هیچ حرکتی از آن پشتیبانی نمی کند.
همینطور زحمتکشان یدی و فکری.
برای پیروزی بر حکومت داعش ضروریست زحمتکشان-تبعیض دیدگان-دموکراسی خواهان با پذیرش خواسته های مشترک
برای «آزادی و برابری و عدالت» حمایت متقابل داشته باشند.
کسی که در این راه نیست به کجراهه میرود. که نتیجه اش شکست است.
ایران پرستان تا می توانند «سیاست سکوت و همراهی با تبعیض» را ادامه بدهند و تا می توانند «تبلیغات پانی» راه بیندازند
ولی مطمئن باشند هیچ حمایتی نخواهند داشت و با این سیاست ایران زودتر از آنچه گمان میکنند ویران خواهد شد.
تنها نیاز به خلاء قدرت داعش حاکم هست.