تمامی کسانی که مخالف شاه بودند و در زندانها بودند یا اعدام شدند دارای ایدئولوژی هایی به ظاهر انسانی و در باطن ضد انسانی بودند. رژیم شاه اقتدارگرا بود و البته دمکراسی نبود. اما مخالفین زندانی و اعدامی او نیز به دنبال دمکراسی نبودند. تمامی آن اعدامی ها و زندانی ها اگر از زندان آزاد و دست شان به قدرت میرسید بسیار بیش از شاه دیکتاتوری میکردند و میکشتند. متاسفانه من پس از انقلاب و آشنایی به ایدئولوژی این گروهها متوجه این مطلب شدم. گروههای مثل حزب توده، فداییان خلق، مجاهدین، آخوندها و... اینها هرکدام در خود کیم ایل سونگ ها و کیم یونگ ایل ها و مائو و برژنو های خود را داشتند آنهم بسیار جوان و بی تجربه. لذا در انتخاب بین بد و بدتر من بد یعنی حکومت شاه را انتخاب میکنم. این حکومت در زمینه اقتصاد و صنعت و پیشرفتهای عمومی کشور نیز متعهد بود. اگر کاستی هایی هم بود همه به جامعه باز میگشت نه مدیریت آن.
تمامی کسانی که مخالف شاه
تمامی کسانی که مخالف شاه
Anonymous
مردم، توده مردم فیلسوف نیستند. انها به شکم شان نگاه میکنند و به خانه و مبلمان شان. اگر وضع شان خوب باشد حاکم خوب است و اگر بد .. حاکم بد است. حال تو هزاری از دیکتاتوری شاه بگو.. چیزی از نوری که مردم به قبر شاه می بارانند کم نمیکند. حال میخواهی بگویی مردم عامی، بیسواد.. هرچه میخواهی بگو. اما این آن مردم هستند که آخر سر رای میدهند و انتخاب میکنند. از این منظر.. شکم شان اشتباه نمیکند.