عصر روز بعد که من با حال مریض

چند روز آنجا بودیم ولی به دوستم گفتم «حواس ات باشد-نباید دم رودخانه بروی. دیدی که پای گاونر هم به آب برسه می بره.»
همه جا رفتیم اما همیشه مقدار زیادی با ارس فاصله داشتیم.
ساغ و سلامت از مسافرت برگشتیم. و بیماری منهم خوب شد.
اضافه کنم که دعوت به مسافرت تنها از دوستم شده بود که دوستم نیز مرا قاطی برنامه کرد.
تابستان 1356 رسید. ساواک ریخت به خانه ی دوستم که من هم آنجا بودم. من فرار کردم دوستم را گرفتند و با خود بردند.
بعد از مدتی دوستم در ملاقات حضوری توسط خانواده اش خبر فرستاد که «ب.م» ساواکی ست. و قتی خودش آزاد شد گفت:«
اعلامیه هایی که به او داده بودم - با بسته بندی مشخص-روی میز باز جویی بود» . بعد هم اسم« ب.م» در لیست نامهای ساواکی ها دیده شد. بعد از انقلاب «ب.م» را دیدم گفتم « این چه کاری بود که به دوستی مان خیانت کردی؟»
گفت :« زندگی ست دیگر».
-------
همیشه این سئوال برایم مطرح هست که آیا «ب.م» و ساواک ، میخواستند فاجعه ی صمد را در مورد دوستم و من تکرار کنند؟
نمیدانم. اما شباهت این اتفاق به ماجرای مرگ صمد هیچوقت مرا رها نکرده است.
آیا این جور برنامه ها را ساواک داشت؟ پیش از مرگ صمد یا بعد از آن؟
آیا این اتفاق یک چیز تصادفی بود ؟ نمیدانم.
آیا «ب.م» قصد داشت دوستم -و یا هردوی ما را- لب آب بکشاند، و یکهو به رودخانه هول بدهد، و بر سرش کوبد؟
اگر من دوستم را تنها رها میگردم و یا هوشیاری به خرج نمیدادم آیا باز هم زنده از مسافرت برمیگشتیم؟ نمیدانم.