موضوع بحث خوب و مهم بود. و صمیمانه و با بی طرفی مجری برنامه نیز پیش رفت و به نتیجه درستی هم رسید:
«فدرالیسم». از 3 نفر شرکت کنند 2 نفر به فدرالیسم رای دادند.
با توجه به فصای سیاسی -فرهنگی جامعه ی ایران در داخل و خارج - آنچنان که از رسانه ها و نوشته ها برمیاید -می توان به این نتیجه رسید که « دیدگاه عدم تمرکز گرایی » و فدرالیسم -منهای نوع آن-که هنوز چگونگی اش برای اکثریت فضای فکری کاملا مشخص نیست- یک نوع فدرالیسم را می پذیرد. و این نقطه قوت سیاسی خوبی ست.
-جدایی خواهان، درست آن است که خواست خود را دو مرحله ای کنند: 1- اول فدرالیسم؛ 2- دوم اگر فدرالیسم جواب نداد «جدایی دموکراتیک و مسالمت آمیز» را با انتخاب اکثریت مردم آذربایجان مطرح کنند.
- اینکه انقلاب مشروطیت-خیابانی-پیشه وری- و حتی بهمن 57 -شکست خوده اند، دیگر نیازی نیست که فدرالیسم تجربه شود،
جامعه ی ایران برای پیش رفت به سوی حل مسایل خود چاره ای جز تجربه ی فدرالیسم به معنی « استقرار جمهوری فدرال ایران- و حاکمیت مناطق ملیتی در حوزه ی خودشان » براساس برابری و آزادی ندارد.
- در مورد آمار ملیتها خود وزیر فرهنگ حکومت-زمان احمدی نژاد- حميدرضا حاجيبابايي- اعلام کرده که 70 در صد دانش آموزان دوزبانه هستند. خبر در رسانه ها هست می توان مراجعه کرد.
برخورد خانم سیمین صبری واقع گرایانه ، انسانی، و راهگشا بود.
در عین حال که همه ی مهمانان متمدنانه و انسانی به موضوع پیچیده ی بحث برخورد کردند.