با سلا م خدمت جناب توکلی! ای

با صدای بلند میخندند. هرکه میخواهد باشد. دیگر زمان ابجی خان از فرنگ بر میکردد تمام شده است. هیچ کس دانای کل نیست. حتا خدا اگر وجود خارجی داشته باشد. دانای کل نیست! جناب توکلی در فرمایشان خود در بند سه میفرمایند:( 3. در رابطه با مسایل اتنیکی و رفع تبعیض قومی ــ ملی منهم با این دوستان موافقم (1) که تنها شاخص"عدم تمرکز" در سیستم آیندهءایران نمی تواند پاسخگوی موزائیک قومی ــ ملی کشورمان ایران باشد. برای جلوگیری از تمرکز قدرت و پیشگیری از استبداد مرکز، شاید شاخص "عدم تمرکز" برای کشوری هائی که مردمان اش به یک زبان و یا یک فرهنگ تعلق دارند، کافی باشد. اما تجربهء تمامی کشورهای مشابه ایران نشان می دهد که، از جمله برای رفع تبعیض و استبداد مرکزی ، نوعی خودمختاری در عرصه های اداری، فرهنگی و اقتصادی ضروری می باشد. برنامه های شما اما دراین زمینه متأسفانه دارای کاستی می باشد...) پایان نقل قول. بنظرم جناب توکلی فاکتور تدریس زبان مادری در محیط آموزش، در مدرسه و دانشگاه را که از فاکتورهای مهم فرهنگی هر ملتی است، از قلم انداخته است. در هر حال ما گفته های ایشان را به فال نیک میگیرم، و منتظر می مانیم به بینم که آقایان کنگره سکولاربه اصطلاح دمکراتها، برای رفع تبعیض صد ساله، چه آشی برای ملیتهای در بند جغرافیای موسوم به ایران خواهند پخت. و سئوال مهم این است که آیا اینان به حقوق زبانی، فرهنگی، ملی ـ مدنی، آزادیهای سیاسی و حق تعیین سرنوشت ملل جغرافیای موسوم به جهنم ایران واقعا باور وجدانی و انسانی دارند؟ یا همه اش شعار تو خالیست برای رسیدن به پست و مقام و قدرت خیالی!؟