کیا جان،

سیاست فدرالیستهای آذربایجان در کل بر همبستگی کرد و ترک برای تشکیل دو واحد فدرال -آذربایجان و کردستان- که در آنها استقلال اداره ی امور محلی تامین شود، در چهارچوب ارضی ایران استوار است.
این سیاست زمینه ی قوی برای حل مسالمت آمیز مشکل ارضی در آذربایجان غربی دارد ولی سیاست «جدایی طلبی کرد-ترک» بر عدم پشتیبانی از یک دیگر استوار است.
سئوال این است چه سیاست یا سیاستهایی برای استقلال طلبی و فدرالیسم در رابطه با مشکل ارضی می تواند درست باشد؟
-از نظر من مشکل ارضی نخست لازم است در «سیستم ایران فدرال» حل شود. بعد اگر استقلال کردستان یا آذربایجان به صورت
«مسالمت آمیز و دموکراتیک» در ایران فدرال ضروری شد می تواند پایه ی حل مسالمت آمیز پیدا کند.
در غیر این صورت بدون «ایران فدرال» تقسیم ارضی برابر با «جنگ» است.

- سیاست دیگر «سیاست انتخاب دو مردم» است. صرف نظر از اینکه مسئله «استقلال باشد یا فدرال»، لازم است
«در پای صندوقهای رای» مردم ساکن آذربایجان از «کرد و ترک»- در مناطق دو ملیتی- انتخاب کنند «میخواهند خود مختاری مشترک داشته باشند یا به آذربایجان یا به کردستان بپیوندند»؟
یعنی مناطق دو ملیتی انتخاب کنند که :
-خودمختاری مشترک «ترک - کرد» در داخل آذربایجان میخواهند؟ یا
-میخواهند بدون خواست خودمختاری جز آذربایجان باشند؟
- یا میخواهند جز کردستان باشند؟
-------
«سیاست انتخاب خود مردم مناطق چند ملیتی» در هر شرایطی - سیاستی انسانی است. با اینکه ممکن است به زیان قدرت آذربایجان یا کردستان باشد. اما در هر حالتی سیاست «صلح و مسالمت و دوستی و انسانی» ست. سیاستی ست که صدمه جانی به انسانها ندارد.
و اشک غم برگونه ی هیچ کودکی نمی نشاند. و این اشک معیار سیاست درست و نادرست است.
-----
فکر میکنم بر پایه ی این سیاست، «کرد و ترک» در هر شرایطی می توانند سیاست «دوستی و همبستگی و حمایت از مبارزات» یکدیگر را پیش برند «چه برای ایران فدرال و چه برای استقلال و جدایی».
----
اما اینکه مسئله جدایی و استقلال در شرایط فعلی سودمند است یا قابل تحقق و یا زیان آور -چیز دیگری ست که به آن نمی پردازم. در مقالاتم چیزهای لازم را نوشته ام.