دوستان عزیز؛

مسئله ی حل مشکل خلقها ، جهت«کسب استقلال ، برای اداره ی امور خود در سیستم فدرال»، را می توان با فرمولهای ساده ی منطقی تقریبا چنین بیان کرد:
حقوق ملی و عمومی: رفع دیکتانوری و تبعیض، ایجاد دموکراسی و قدرت غیر متمرکز، رفاه عمومی ، اکنون به حقوق و هدف همگانی تبدیل شده اند. فکر غالب در فضای سیاسی چنین است. همانطور که گفتم از اینرو نیز شعار -کسب حقوق و رفاه همگانی- روشنگر و بسیجنده است. بر خلاف آن، طرح مسایل دیگر متلاشی کننده همبستگی و در خدمت انزوای نیروهاست.
حقوق ملی عبارت است از « اداره ی مستقل همه امور خود». این اداره مستقل میتواند به شکل « جدایی یا استقلال کاملK» یا «فدرال A» و یا به « اشکال دیگرX» ِ عدم تمرکز قدرتG: باشد. در هر حالت «انتخاب و رأی اکثریت I » مردم به صورت آگاهانه و دموکراتیک میتواند در یک فضای دموکراتیک مسئله را حل کند. این راه حل نیز در فضای سیاسی میتواند بیشترین نیرو را کسب کند.

برای مبارزه جهت رهایی از ستمهای مذکور - برای کسب بیشترین نیرو در صحنه مبارزه - هیچ نیازی به عنوان کردن شعارهای «ناسیونالیستی و غیره» در له و علیه این و آن نیست. نه از تز« مستعمره و استعمار داخلی» راه حل درست درمیاید و نه از مقولات« حاکم و محکوم» . به صورت مدرن و شایسته ی سطح جهانی میتوان مهمترین مسایل و مشکلات را با توجه به رئالیتت و حقوق مطرح کرد.
**
از نگاهی دیگر، میتوان مسایل مورد بحث را به صورت زیر خلاصه نمود: توضیح علامتها : علامت تیره - را به جای « یا » مینویسم.H حقوق؛ حقوق ملی = M ؛ N =حقوق و خواسته های عمومی. استقلال یا جدایی =K ؛ فدرالیسم = A ؛ اشکال دیگر= X انتخاب راه زندگی جمعی یا حق تعیین سرنوشت =I ؛ Ş =شعارمناسب راه که عمدتاً فصل مشترک دیدگاههاست در فضای سیاسی ایران . Ş∩ فصلی که برد عمومی دارد ؛ → درشرایط مناسب "ایجاد میکند"، میدهد ، جهت و نتیجه را نشان میدهد. <بیشترین؛ ∩عمومی.E= اداره امور خود؛ رفع=R ؛ تبعیض= B؛ رفع دیکتاتوری=RT؛ G: = قدرت غیر متمرکز. D دموکراسی.
نیرو و شعار
----------
<Ş∩ → F
Ş∩ →H
F>→H
_________
از عمومی به ملی
H∩=M+N
N=R(T+B)+:G+D
(M=R(B)→E(I
(R(B)=E(I
(M=E(I
---------
از ملی به عمومی
(E=I( K-A-X
(M=R(B)→E(I
N=R(T+B)+:G+D
(M=RB→I(K-A-X
H∩=M+N
(H∩={R(T+B)+:G+D}+I(K-A-X