کیا جان،
نظر شما درست و به جای خود. اما من به مواضع کنونی شخص توجه میکنم و « سیاستی را که پیش می برد مورد ارزیابی قرار میدهم.» لطفا به کامنت سنجری که به بهنام نوشته توجه کنید. ایشان در این کامنت ترکهای ایران را که خواهان آموزش به زبان مادری خود خواستند با ترکان مهاجر آلمان مقایسه و خواست آموزش به زبان مادری ترکان ایران را رد کرده است. از این کامنت روشن است که او ترکان ایران را مانند ترکان آلمان مهاجر ارزیابی میکند و خواست آنها را رد می نماید.
مهاجر ارزیابی کردن ترکان ایران سیاستی ست که حتی حکومت شاه و خمینی هم این کار را انجام نداده است. کسی که ترکان ایران را در نهایت مهاجر درک میکند و خواست آموزش به زبان مادری آنها را رد میکند وضع سیاسی اش بدتر از سیاست شاه و شیخ است. من بار دیگر بر درستی نظر خود که در این مقاله آمده تأکید میکنم.
کامنت سنجری در زیر قید شده است:
بحث در موافقت یا مخالفت با چنین خواستی نیست. بحث در امکان تحقق و عملی بودن آن است. در مورد عملی نبودن « آموزش به زبان مادری » در ایران ، حرف‌های بسیاری برای گفتن دارم که ( در صورت لزوم ) در کامنت یا کامنت های دیگری خواهم نوشت. اما، با یاد آوری نکته‌ای ، این بحث را در همین جا می‌بندم.
می‌دانیم ، حدود شش ملیون مهاجر ترک در آلمان زندگی می کنند ( طبق آمار رسمی ،حدود ۱/۸ در صد جمعیت در آلمان به زبان ترکی صحبت می کنند). با این همه و با وجود سنت دموکراتیک جا افتاده در آلمان، آموزش به زبان ترکی در این کشور تحقق نیافته است .
اردوغان ( نخست وزیر پیشین ترکیه ) در سفر یکی – دو سال سال پیش اش به آلمان ، تقاضای تأسیس مدرسه‌هایی به زبان ترکی را کرده بود که بی درنگ از سوی مرکل ( صدر اعظم آلمان ) رد شد.
وقتی چنین خواست و درخواستی ، در کشوری مثل آلمان ( با توجه به دموکراسی نهادینه شده در آن و ثروت و امکانات آموزشی گسترده اش ) رد می شود، چه انتظاری از ایران می‌توان داشت.» کامنت سنجری به بهنام
----------
سیاست سنجری برپایه ی تئوری «قدرت متمرکز»است. و بر شعار شاه و شیخ :«یک ملت-یک دولت-یک زبان » تکیه دارد. و تمام تفکراتش بر اساس آن و تز «تمامیت ارضی» بنا شده است.
من در همه ی نوشته هایم حل درست مشکل «قدرت در ایران - و مسئله ی تبعیض اتنیکی» را در «سیستم فدرالیسم» و اتحاد داوطلبانه نشان داده ام و بر درستی آن تاکید میکنم.