نویسنده پس از آن که همه راه ها را برای بهبود و بهسازی روزگار ایران و ایرانیان بسته دانسته است می گوید که باید تفنگ و تیربار به دست گرفت و با رژیم جنگید، اما با کدام انگیزه و با کدام ایدئولوژی؟ انگیزه ای که نویسنده آن را پشتوانه نبرد با رژیم می داند ناسیونالیسم با تکیه فراوان بر پان کردیسم است! نویسنده در بخشی از نوشتارش می گوید: ( ..... احزاب کرد موظفند به نمایندگی از مردم، هم مدافعی در مقابل فاشیسم باشند و هم آمادگی آن را داشته باشند تا از تکرار تجارب تلخ و فجایع تاریخی جلوگیری کنند! پس از کردها، بلوچ‌ها، عرب ها، آذری ها و ..... هم خواهند شورید! ..... ) پس خواسته نویسنده برپائی یک جنگ ناسیونالیستی است نه خیزشی سرتاسری برای نابودی رژیم! نخست آن که ناسیونالیست ها در همه جهان بزرگترین بازندگان تاریخ بوده اند و رسیدن به پیروزی با ناسیونالیسم و پندارهای زهرآگین ناسیونالیستی مانند .....
نویسنده پس از آن که همه راه
نویسنده پس از آن که همه راه
تبریزی
نژادپرستی و زبان پرستی و خاک پرستی و کهنه پرستی و مرده پرستی آن هم در سده بیست و یکم ناشدنی است! دیگر آن که ناسیونالیسم نبرد با رژیم را در کردستان فلج کرد و نیروئی که با آن رژیم آخوندی را چندین بار می شد نابود کرد به باد رفت! دیگر آن که ناسیونالیسم و پندارهای ناسیونالیستی در میان مردم ایران هوادار ندارند، البته در تارنمای ایران گلوبال سه – چهار ناسیونالیست شکم سیر برای آن که گفته باشند: "ما بیشمارانیم" با ده ها نام انبوهی از کامنت ها را هر روز به ایران گلوبال می فرستند اما سرزمین ایران تارنمای ایران گلوبال نیست و ناسیونالیسم در میان ایرانیان دردمند و درمانده و گرسنه هوادار ندارد! تازه، اگر در سرزمینی که مردم گرفتار فرمانروائی ستمگران هستند برای رهاندن خودشان از بیداد و ستم از ناسیونالیست ها پیروی کنند و یک رژیم ناسیونالیست در آن سرزمین بر سر کار بیاید مردم ستمدیده از چاله درخواهند آمد و به چاه خواهند افتاد! برای آن که سخن به درازا نکشد به نوشتاری در این لینک نگاه کنید http://iranglobal.info/node/42737