دوستان گرامى, بدون پيدا کردن

دوستان گرامى, بدون پيدا کردن ريشه هاى استبداد و هدف قرار دادن آن از طريق راه هاى مسالمت آميز, نميشود مبارزه مدنى کرد چه رسد به مبارزه مسلحانه. مبارزه مسلحانه گرچه در شرايطى که رژيم همه راه هاى مبارزه مدنى را بسته است, بسيار جذاب است, اما راه به جايى نخواهد برد, تجربه اين را ثابت کرده است همانطور که بعضى از دوستان در نظرات فرموده اند. بايد يک رهنمود اساسى و يک راهکار اساسى ارايه داد. اول بايد از ناقص بودن قانون اساسى شروع کرد و بايد دست باز سپاه پاسداران و بقيه چماق داران را از قانون اساسى کوتاه کرد, بايد يک کار زارى را شروع کرد که استقلال سپاه را هدف بگيرد که نتواند مردم بيگناه را بدون جهت دستگير, زندانى و يا بکشد, اگر استقلال سپاه از آن گرفته شود و تحت نظارت قانون اساسى قرار بگيرد, آن وقت ما يک قدم به جلو برادشته ايم.