با سلام آقای بهنام

با سلام آقای بهنام
"می‌دانیم که در آن زمان امکان انتشار و چاپ و توزیع نبوده و معمولا شاعران هر منطقه‌ای به زبان رایج در آن منطقه شعر می‌سرودند."
اتفاقا کاملا برعکس است در آن زمان با توجه به اینکه افرادی که خواندن و نوشتن بلد بودند بسیار کم بود همچنین کسانی که خواندن و نوشتن یاد می گرفتند از روی متون بسیار معدود موجود مطالعه می کردند و طبیعتا زبان آن متون را هم همراه با خواندن و نوشتن یاد می گرفتند و برای این که نوشته هایشان برای با سوادان دیگر قابل خواندن باشد به همان زبانی که خواندن یاد گرفته بودند می نوشتند، در همین منطقه ایران صدها زبان مختلف وجود داشته ولی غیر از زبانهای عربی، دری یا ترکی آثار کتابت به زبانهای دیگر وجود ندارد و این دلیل نمی شود که مثلا کردها، بلوجه، لرها، گیلکها و غیره تا صد سال پیش زبانشان عربی، دری و یا ترکی بوده است و یا هیچ اندیشمندی نداشته اند