آقایونی که ادعا دارند اونجا مارو زدند ، خفه کردند ، کشتند ! بیوگرافی مختصری از زندگی نویسنده در ذیل آمده است.اگر درست باشد ، نشانگر آزادی عمل هویت سازها هم درحکومت پهلویست و هم چندین برابرآزادی عمل در نظام جمهوری اسلامی!!!
در مقابل مقایسه شود با محدودیت آزادی عمل وفعالیت از طرف خود حکومت پهلوی ، قشریون و پان ایرانیسم و ملی-مذبی و چپی ها در اون زمان وهزاران برابر فشار و اختناق بر ناسینالیسم ایرانی از طرف حکومت مذهبی جمهوری اسلامی حاکم بر ایران در این زمان.
هویت طلبان ترک کم بگویند اینجا و اونجا مارو زدند و کشتند.شاید آقای راشدی الآن با پیژامه زیرلب درحال خواندن یک آواز ترکیست و دارد به باغچه ی توی حیاط منزلش آب می دهد درحالی که امثال سیامک مهر در زندان با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند.
*** انتشار زندگی نامه نویسنده بستگی به نظر مسئول کامنت ها دارد ***
...در سال ۱۳۵۶و پس از آزاد شدن چاپ کتابهایی که تا آن روز ممنوع بود مطالعه جدی را آغاز و در آستانه انقلاب اسلامی و آزاد شدن چاپ کتابهای ترکی آذربایجانی، در این زمینه شروع به مطالعه مداوم به زبان مادری نمود. پس از انقلاب و با شروع به چاپ نشریه های آذربایجانی مطالعه مجلات و نشریه های آذربایجانی از آن جمله مجله ی « وارلیق» ، « یولداش » و دیگر نشریه های ترکی را در کنار کتاب های ترکی آذربایجانی ادامه داده و در جلسات « انجمن آذربایجان » که در تهران و در خیابان دمشق بر پا می شد شرکت کرد.
در« انجمن آذربایجان » با شعرا، نویسندگان، ادبا و سیاسیون آنروز آذربایجانی از آنجمله نویسنده با تجربه کتابهای ترکی آذربایجانی،« گنجعلی صباحی » آشنا شده از نزدیک با وی دیدار و از تجربیات وی در نگارش ترکی بهره ها برد.
بین سالهای۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۲ نوشته های کوتاهی به زبان ترکی به بعضی از نشریه هایی که به زبان ترکی آذربایجانی در تهران و تبریز چاپ می شد با نام مستعار می فرستاد، لاکن اولین اثر وی با داستان نیمه بلند به زبان ترکی به نام « آجی حیات » و با نام (نویسنده ) « حسن موغانلی » در مجله ی « وارلیق» (۱) در سال ۱۳۶۲ شماره مرداد – شهریور- شماره مسلسل ۵۱ -۵۲ و در صفحه ۵۴ به چاپ رسید.
از آن سال به بعد مقالاتی از ایشان در مجله ی وارلیق، روزنامه فروغ آزادی ، امید زنجان، نوید آذربایجان، یارپاق، دیلماج و دیگر نشریات آذربایجانی با نام حقیقی اش به چاپ رسیده است که تعداد آنها بیش از ۱۵۰ می باشد.
در سال ۱۳۷۲ با همکاری خانم نوشین موسوی (آیشین آیدا) و آقای اکبر آزاد جهت شکوفا شدن استعداد ادبی ـ هنری فرزندان خانواده های آذربایجانی تشکل « چیچکلر قورولوشو » را در تهران بنیاد تهاد و در سالهای ۱۳۷۳، ۱۳۷۴، ۱۳۷۶ بر نامه هایی را با شرکت گسترده کودکان و نوجوانان آذربایجانی مقیم تهران و شهر ـ های آذربایجان بخصوص تبریز و اردبیل در زمینه شعر و موسیقی آذربایجانی در سالن بزرگ آموزش پرورش ناحیه ۱۶ و فرهنگسرای بهمن تهران به اجرا در آورد که مورد استقبال کم نظیر خانواده های آذربایجانی قرار گرفت.
وی علاوه براینکه مقالاتی در نشریه های آذربایجانی در زمینه های ادبی - فرهنگی، تاریخی و سیاسی می نویسد در بعضی از روز نامه های کثیر الانتشار و فارسی زبان تهران نیز در دفاع از حقوق زبانی و فرهنگی و تاریخ واقعی ترکان مقالاتی را به چاپ می رساند.
ایشان تدریس در زمینه ادبیات ، زبان، فرهنگ و تاریخ مان را در کلاسهای فوق برنامه دانشگاه های تهران و کرج برای دانشجویان علاقمند آذربایجانی جزئی از وظائف ملی و فرهنگی خود می داند و دانشجویان را با واقعیت های کتمان نگه داشته شده زبان، ادبیات و تاریخ واقعیمان آشنا می سازد.
اولین اثر کتابی وی با نام « زبان ترکی و موقعیت گذشته و کنونی آن در ایران (بحران هویت) » در بهار سال ۱۳۸۳ و دومین اثرش با نام « دیلیمیزین ساده قیرامئری » در زمستان همان سال به چاپ رسید.
سومین اثر ایشان با نام « ترکان و بررسی تاریخ، زبان و هویت آنها در ایران » در سال ۱۳۸۶ به چاپ رسید که با استقبال فراوان خوانندگان مواجه گردید.
تعدادی از مقالات ایشان در نشریات جمهوری آذربایجان، ترکیه و نشریات آذربایجانی منتشره در کشورهای اروپایی نیز به چاپ رسیده است.
تعدادی از مقالات منتشره از ایشان در سالهای اخیر، در سایتهای اینترنتی نیز گذاشته شده است. در حال حاضر ایشان ساکن کرج می باشد.