Skip to main content

جناب یونس شاملی؛ این پاسختان

جناب یونس شاملی؛ این پاسختان
فانون

جناب یونس شاملی؛ این پاسختان شفافتر از پاسخ قبلی است و این برای یک دیالوگ سازنده بسیار ضروری ست. اولین وظیفه نویسنده یک مقاله آن است که کلیدواژه های مقاله را برای خوانندگانش تعریف کند. این از دو طریق ممکن است.

1) شما تعریف خودتان را ارائه میدهید. مثلا می گویید، تعریفی که من از اومانیسم دارم و در این مقاله از آن پیروی خواهم کرد، این است: [اینجا تعریفتان را حداقل در یک یا دو پاراگراف ارائه میدهید تا خواننده بداند منظور شما از اومانیسم چیست].
2) شما از تعریف یک مرجع صلاحیتدار استفاده میکنید و مثلا میگویید: در طول این مقاله من از تعریفی که آقای داریوش آشوری در کتاب فلان صفحه فلان از اومانیسم داده، به عنوان تعریفی مورد قبول استفاده خواهم کرد. آقای آشوری اومانیسم را اینگونه تعریف کرده است: [اینجا نقل قول میکنید از آقای آشوری و ترم مورد نظرتان را تعریف می نمایید]. این از بدیهیات

این از بدیهیات مقاله نویسی ست که یک نویسنده باید بداند، به ویژه نویسنده ای که می خواهد وارد مباحث ثقیل تئوریک و فلسفی بشود. پیشنهاد حقیرانه من آن است که شما مقاله تان را بازنویسی کنید و تعریف شفافتان را دستکم از چهار کلیدواژه ای که در عنوان مطلبتان استفاده کرده اید (یعنی چپ، انقلاب، کمونیسم و اومانیسم) ارائه دهید. آن موقع خیلی راحتتر میشود این مباحث را دنبال کرد. جناب ائلیار هم مثل همیشه زحمت کشیده اند و تعریفهای روشنگرانه ای از منابع مختلف ارائه داده اند که می توانید از آنها هم استفاده کنید. دوست گرامی، دهها نفر از خوانندگان ایرانگلوبال این بحثها را تعقیب می کنند. پس شما نمی توانید به بهانه اینکه «فلانی سفسطه میکند و غیره» از زیر مسئولیت نویسندگی تان فرار کنید. یک نویسنده وظیفه دارد تا در قبال چیزهایی که می نویسد مسئولیت بپذیرد و جوابگوی خوانندگانش باشد.