جناب اژدر بهنام عزیز و گرامی‌

جناب اژدر بهنام عزیز و گرامی‌، بهتر از من میدانید که در دورهٔ امپراتوری ترکان بر ایران، ایران ۳ زبانه بود. عربی‌ زبان علم و فلسفه است و ابو علی‌ سینا آثارش را به "" نه به فارسی‌ که به عربی‌ "" می‌‌نویسد. ترکی زبان دربار و قشون است، فارسی‌ زبان شعر است. شهریار نیز اکثر شعر‌هایش را به فارسی‌ سرود، شاید ۳۰۰ سال بعد، یکی‌ استدلال کند شهریار به فارسی‌ شعر گفته و در آن زمان، زبان آزربایجان جنوبی، فارسی‌ بوده، از طرفی‌، زبان شعر، زبان اندیشه نیست. شما ببینید کّل شاهنامه حتی حامل یک اندیشه نیست، شاعر نیز فقط به ۳۰۰ واژه نیاز دارد تا کتاب شعری را تولید کند، برای امپراتوری ترکان، مخصوصا در آن‌ زمان، حکومت کردن مهمتر بود، برای دنیایی امروز، زبان توانا و قدرتمند مهمتر است که زبان فارسی‌ ضعف‌های فراوانی دارد و هنوز هم که هنوز است خود را از چنبرهٔ شعر و شاعری رها نکرده و یک نویسنده در سطح دنیا ندارد.