yaradiciliq گرامی،

ولی در زبان ترکی آن دوران چه می‌بینیم؟ من شعری از نسیمی را آوردم. آقای راشدی شعر از حسن اوغلو آورده‌اند. می‌بینیم که در این اشعار و حتی در نوشته‌های نثر ترکی آن زمان در ایران، علاوه بر کلمات عربی، اکثر کلمات فارسی هستند و نه ترکی. و می‌بینیم که کلمات ترکی رفته رفته بیشتر می‌شود و زبان ترکی در آذربایجان به تدریج جای خود را باز می‌کند و پس از دوره صفویان پیشرفتش بیشتر است.
به این ترتیب من (منظورم خودم است و نه شما و دیگران) از نظر منطقی و با دیدن روند تحول زبان ترکی و فارسی به این نتیجه می‌رسم که زبان فارسی در منطقه قدمت بیشتری دارد. البته طبیعتا شما و دیگران می‌توانید خلاف این را معتقد باشید.
از من پرسیده‌اید: "اگر شما در دوران امپراتوری ترکان در ایران زندگی‌ میکردید، و کمی‌ استعداد شاعری داشتید آیا به زبان فارسی‌، که زبان شعر است شعر نمی‌‌گفتید؟"
من طبع شعر ندارم ولی اگر در شرایطی که گفتید زندگی می‌کردم و طبع شعر هم داشتم، پاسخ من به شما این است که بستگی دارد به اینکه می‌خواستم شعر را برای چه کسانی بگویم. اگر می‌خواستم برای سلاطین و فرمانروایانی که زبان دیوانشان فارسی است شعر بگویم، مسلما به فارسی می‌گفتم و اگر می‌خواستم برای مردم دور و اطراف خودم بگویم (مانند مهستی گنجوی) به زبان خودم و همان مردم شعر می‌گفتم. نیازی هم به یادگیری زبان دیگری نداشتم.