Skip to main content

1400سال است که ایران زمین تحت

1400سال است که ایران زمین تحت
Anonymous

1400سال است که ایران زمین تحت سیطره زبان و خط و کلا فرهنگ عربیست.از زمان رضا شاه برای ارتباط عمومی کلیه ی اقوام تصمیم به رسمیت دادن زبان پارسی یا معرب شده ی آن"فارسی" گرفته شد چراکه اغلب مناطق ایران در گویش های خود دارای وام واژه های بیشماری ازیک زبا ن ریشه ای ومشترکی بودند که به زبان ایرانی، تعلق داشت واین آغاز تصمیم به رسمیت دادن زبان فارسی و خط فعلی در ایران شد. فراموش نکنیم این خط واین زبان اگر نبود ارتباط بین اقوام در ایران میسر نبود و چنانچه زبان و خط انگلیسی در جهان رسمیت نداشت ارتباط بین "ملل" جهان با یکدیگر ناممکن می بود.
بنابر این اگر زبان پارسی به عنوان زبان رسمی انتخاب شده بدلیل این بوده که یکی از سرشاخه های نسبتا گسترده نسبت به دیگر زبان ها با ریشه ی زبان ایرانی بوده است.اگر با زبان عربی به مقدار زیاد هم آمیخته شده بدلیل رواج فرهنگ عرب در ایران بوده است.چرا

زبان کردی انتخاب نشد، بدلیل تعصبات شیعه ای صفوی مسلکی طی 500 سال گذشته بوده است.چرا زبان ترکی انتخاب نشد ، زیرا این زبان در دسته بندی زبان های ایرانی تعریف نشده است.
ما اعتقاد داریم در ایران فردا هریک از اقوام ایرانی این حق طبیعی را دارد که آموزشی بر پایه ی زبان مادریش داشته باشد.تا جایگاه این زبان ها ازبین نرود.اما بازهم کار و تلاش پیگیر مطلبد چرا که همین زبان های مادری هم نیز انشعابات زیادی پیدا کرده است که باید اصلی ترین شاخه را پیدا نمود و رسمیت دادو چه بسا این زبان کامل با گویش فعلی پدر و مادر دانش آموز در ابتدا به ساکن تفاوت هایی پیدا کنند. همچنین در کنار آموزش به زبان مادری ، لازم است تمامی اقوام در کنار آموزش به زبان مادریش با یک خط نوشتاری رسمی منطبق و پاسخگو به تمامی نیازهای نوشتاری اعم از صامت و مصوت های زبانش (که پیشنهاد ما نگارش نوین به خط" لا ایر" است) با یک زبان رسمی هم برای برقرای ارتباط با دیگران اقوام در سطح کشور و در سطح جهان(پیشنهاد ماخط و زبان" انگلیسی" است) آموزش ببیند.
کسی که بدنبال ساختن باشد نه صرفا خراب کردن! کاستی و ضعف ها را شناسایی و برای آن ها ، راهکارهای قابل عملیاتی شدن پیدا می کند.
حال اگر بدنبال ریشه های پیدایش خط و نگارش هستیم ، عقل حکم می کند در محدوده ی تمدن های بنام قدیمی و آثاری که بر سنگ و فلزی چون طلا که دیر تر فنا پذیرند بگردید نه در زیر شن های بیابان و نعل اسبان.