جناب رازی گرامی؛
فانون
جناب رازی گرامی؛
اتفاقا باسوادان ترکی-نویس هیچ مشکلی با واژه آذری نداشته اند. این مشکل، مشکل نژادپرستان است. من الان کتاب «ایران تورکلری نین اسکی تاریخی» از دکتر زهتابی را از قفسه برمی دارم و همینجوری، بطور تصادفی صفحه ای را باز می کنم: صفحه 138 (چاپ تبریز، 1378). واژه آذری چندین بار در یک صفحه استفاده شده است. مثلا می نویسد: «بیلیندیگی کیمی چاغداش تورک دیللری، او جمله دن آذری دیلینده ایسمین آلتی حالی واردیر.» ترجمه: «همانطوری که معلوم است در زبانهای معاصر ترکی، از جمله در زبان آذری اسم شش حالت دارد.» واژه هایی مانند آذریها، آذریهای معاصر و امثالهم هم به دفعات در داخل متن استفاده شده اند. این نمونه ای از برخورد یکی از پرآوازه ترین ترکی نویسان در ایران است. نمونه دیگر
نمونه دیگر دکتر صدیق است که می گوید آذری اصلا خودش کلمه ای ترکی است. من نمی دانم آقای ائلیار از کدام باسوادان ترکی نویس صحبت می کند؟ اگر ایشان هم حداقل یک نمونه مستند ارائه بدهند، گفتگوها شفافتر می شوند.