جمال گرامی،

مقالاتم مدارک این ایده هستند.
اما شما همیشه بازی «روایت=بحث» را تکرار کرده اید -که مهم نیست. احتمالا بازهم تکرار خواهید کرد.
------
دیگر اینکه:
- گفته ام و باز میگویم :« مسایل سیاسی -تعیین سرنوشت- راه حل نظامی ندارد. نه در آذربایجان غربی. نه در ایران- و نه در ترکیه.
-این را نه برای شما کردها ، بل برای خودمان -ترکها- هم گفته و میگویم. برای حکومت ایران و ترکیه هم همین حرف را دارم.
----
- با اسلحه- پخش نقشه ها- تبلیغات ماهواره ای- ساختن گروههای مسلح- اقدامات خشونت آمیز و خونریزانه، تحت هر عنوان ، چه دفاع و چه حمله- که پژاک- پ کاکا- گروه های کرددیگر در ایران و ترکیه انجام میدهند و در رسانه ها منعکس است- نمی توان ادعای «مسالمت» و «تمکین به رای مردم » - و« دموکرات بودن» داشت.
با این روشها نه در ترکیه-نه در ایران- و نه در آذربایجان -نمی توان مسئله ارضی و سیاسی و حق تعیین سرنوشت را حل کرد.
«استعمال اسلحه- اسلحه » میاورد. و جانها تلف میشود-حقی هم بدست نمیاید. 70 سال تجربه ی کردستان- 40 هزار کشته در ترکیه
سند درستی سخن من است.
---
راه حل دوستان کرد در ترکیه این است که:
1- یک طرفه آتش بس کنند
2- اعلام عدم مبارزه ی مسلحانه کنند
3- افراد باسابقه ی مسلحانه داخل ترکیه نشوند-تا وقتی که امنیتشان از سوی دولت ترکیه تأمین شود.توسط مذاکرات.
--
در ایران لازم است :
1- اسلحه ها را دفن کنند-اعلام عدم مبارزه ی مسلحانه.
2- قطع اعمال اختلاف آفرین بین ترک و کرد
3- پیش گیری مبارزه ی سیاسی-مدنی.
---------
ذهن دوستان کرد بعد از 70 سال شیفتگی با اسلحه قدرت درک این سخنان را ندارد.
و طبق معمول به راه معاسقه با اسلحه و خشونت ادامه خواهد داد.
نتیجه ی این راه منفی ست. بخصوص بین آذربایجان و کردستان.
امیدوارم دوستان کرد ذهن سلاحی خود را از بار 70 ساله خالی کنند و در زمان «مائو» متوقف نشوند.
با ذهن سلاحی و مائویی نمی توان «ادعای دموکرات بودن» داشت.
آزادی از قلب بیرون میاید نه از لوله ی تفنگ.
-------
داعش: در مقابل داعش چاره ای جز جنگ مسلحانه نیست.