درآستانه دهکده جهانی قرن 21 ،

منفجر کردند، قطارهای مسافر بری را از ریل خارج ساخته به مسافران حمله ترویستی نمودند، کامیونها را به آتش کشیدند، اتوبوسهای مسافری ایران و ترکیه را به رگبار بستند، و چندین تبعه بیگناه ایرانی نیز دراین میان کشته و زخمی شدند. و یک جنگ تمام عیار بقول خودشان مسلحانه را برای بهم ریختن جامعه ترکیه شروع کردند. و بربریت و کشت و کشتار را به اوج خود رساندند. نتیجه اش چه شد؟ نتیجه اش این شد که دولت ترکیه و اردوغان متوجه شدند، که اکراد حقوق ملی را بهانه قرار میدهند، که مملکت ترکیه را به خون آشوب بکشند. مردم و دولت ترکیه اکنون یقین حاصل کرده اند که اکراد در فکر صلح و دمکراسی نیستند. و از خارج نقشه میگیرند. البته دولت مردان ترکیه این را از قبل نیز میدانستند. اما دولت ترکیه درعمل، با اصلاحات دمکراتیک نشان داد که برای تامین منافع ملی اکراد گام عملی بر میدارد. اما بزودی روشن شد، که درد اکراد تامین حقوق ملی نیست، بلکه نقشه دیگری در سر دارند. و آن ایجاد کردستان بزرگ است. و اکراد در صورت عملی کردن آن به زور اسلحه، باید درمقابل صد و پنجاه میلیون مردم منطقه به ایستند. آیا توانائی این را دارند مردم منطقه را ازدم تیغ بگذرانند؟ در ترکی مثلی است میگوید: " اؤزگه آتینا مینه ن تئز دوشر!" (کسی که با اسب دیگران بتازد، زود میافتد!)