درود جناب کرمی گرامی؛
شوربختانه اپوزیسیون برانداز و سکولار دمکرات بسیار دیر به نقش مخرب پان اسلامیسم، پان ترکیسم و پان عربیسم در ایران و منطقه پی برد و در پیش بینی صف بندی های نوین ناتوان بود. تجربه این واقعیت را ثابت کرد که جنبش آزادیخواهانه کرد در برابر سه گرایش فاشیستی تنها بوده و جامعه ایران در سه دهه گذشته متاثر از شور حسینی روحانیت شیعه، نتوانست دوش به دوش کردها از ارزش های انسانی دفاع کنند.
خوشبختانه پس از ریزش توهم به اسلام و اسلامگرایان در جامعه ایران، اهمیت و نقش کردها بیش از همیشه مورد توجه قرار دارد و روحیه همبستگی و چرائی ان، به شکل بارز افزایش یافته است.
در همینجا عرض کنم که بر اساس تجربه شخصی در ترکیه و رژوئا (کوبانی)، نگاه آنها به ایران (فرای حکومت اسلامی)، استراتژیک است و نه مقطعی و مصلحت جویانه. که این برای من آموزنده بود.
هر چه زمان می گذرد، نتایج شوم سیاست رجحان اسلام بر ایران بیشتر اشکار می گردد. اردوغان و داعش، پیامد سیاستهای پان اسلامیستی روحانیت شیعه در ایران و منطقه هستند.
من بر این باورم که مسئله کرد و کردستان براستی جایگاه ویژه ای در سیاستهای جنبش سکولار دمکراسی دارد و شاید تفاوتهائی که در نگرش کردهای رزوئا و ترکیه با برخی از احزاب کردی در اقلیم کردستان و ایران وجود دارد در ایجاد فاصله موثر بوده است.
پاینده باشید.