دوستان عزیز،
درمورد تلفظ لغات سومری سئوالی برای من طرح کردند که دوست دارم آنرا برای شما هم مطرح کنم:
پرسش اینه که: چند ها خط میخی کشیده شده را مثلا خانه معنی میکنند وتلفظ آنر «e» می نویسند. از کجا میدانند سومریها
خانه را e تلفظ میکردند؛ و نه چیز دیگر؟
دوستانی که در مورد یافتن تلفظ کلمات سومری اطلاعی دارند بنویسند.
یا بعبارت دیگر چطور خط میخی سومری را به خط لاتین برگرداندند -و مطمئن هستند که تلفظ درست است؟
تلفظ حروف و کلمات را چطور تشخیص دادند؟
یا تلفظ چند خط : ud است به معنی روز ،
و نه چیز دیگر؟
-سومری ها خط آوانگاری نداشتند. نخست خط های میخی را به شکل خورشید،ستاره،پا، امواج میکشیدند(تصویرنگاری-اندیشه نگاری)-بعدها دقیق تر کردند. ولی در هرحالت ما صدای آنها را از کجا یافته ایم؟ و مطمئن هستیم که آنها نام و فعل و صفت و غیره را چنانکه ما «آوا نگاری » میکنیم تلفظ میکردند؟
----
Language
Sumerian is a language isolate, meaning that it has no relatives living or dead (though there have been unsuccessful attempts to connect Sumerian to a number of languages).
Sumerian is agglutinative; word roots have grammatical elements glued on before or after them to build up complex grammatical forms.
Writing
Writing in Mesopotamia begins its life as a pictographic and ideographic system. In other words, the earliest signs were pictures which represented ideas. The sign for 'mouth' could mean 'mouth', 'word', 'speak' and so on. The early system of drawing outlines of signs in clay with a pointed stylus rapidly gave way to a signs rendered with the squared edge of a reed stylus which have a characteristic triangular head and a pointed tail. This triangular shape is the basis for the name of this writing: cuneiform.
Sumerian writing always remained ideographic at heart, but the ideograms were soon supplemented by signs representing combinations of sounds, called 'syllabograms'. Many of these were derived by the 'rebus' principle; the sign for mouth was used to write the sound /ka/ because the word for mouth in Sumerian was 'ka'. This enabled the writing system to express both non-Sumerian personal names as well as grammatical markers.
http://psd.museum.upenn.edu/epsd/nepsd-frame.html
در این متن به دو مسئله اساسی پاسخ میدهند:
1- زبان سومری اتصالی ست
2- برای تشخیص معانی و تلفظ کلمات آنها را به صدا تبدیل میکنند.
-----
-زبان سومری را ضمن اتصالی پذیرفتن «منفرد» نوشته اند که درست نیست.
زبان منفرد به معنای «عدم ادامه یافتگی» درست نیست. در آینده به این مسئله خواهم پرداخت.
-زبانهای اتصالی امروزی -نزدیکترین آنها-ترکی، ادامه ی زبانهای اتصالی جهان کهن است.
در قسمت دوم مقاله ی «پیوند سومری و ترکی» به موضوع خواهم پرداخت:
-اتصالی بودن
-عدم انفراد
-نزدیکی با ترکی
-------
-تبدیل خط سومری به صدا راه دوم کشف تلفظ است.
- راه اول مقایسه ی زبانهای باستانی،نامهای کهن، کلمات خود سومری باهم ، و کشف صدای حروف است.
بعد حاصل کار از طریق تبدیل به صدا تست میشود.
- با این حساب می توان گفت آوانگاری امروزی که در منبع بالا انجام میگیرد ، بطور نسبی همان تلفظی ست که
سومریها داشتند. به احتمال قریب به یقیق اگر سومریها از خط آوا نگاری استفاده میکردند «تقریباً» کلمات خود را مثل همین
منبع یاد شده مینوشتند.