Skip to main content

Direnc Minelli گرامی،

Direnc Minelli گرامی،
آ. ائلیار

Direnc Minelli گرامی،
بله درست است. با کلیات نظر شما موافقم.
همانطور که دیده میشود و تجربه میکنیم برخورد به «رابطه ی ترکی و سومری» بیشتر برخوردی سیاسی ست. نه علمی.
«متد تحقیر و تحقیر» است. و « اریتمک». ولی در هر صورتی این «رد پای کهن» در زبان کنونی پیداست. و نمی توان انکار کرد.
از سوی دیگر برای من فرق نمی کند که زبان ترکیم دیروز از آسمان نازل شده یا هزاره ها پیش شکل گرفته است. این قدمت و جدید بودن مسئله ی من نیست. مشکل من «تزهای» دهشاهی ایرانیکا نویس هاست. که همه چیز را به انحصار خود درآورده اند-حتی تحقیق را.کسی حق ندارد دنبال چیزی برود و تحقیق کند. «تحصص» دست ماست. چوپان و عمله چه میداند که «تحقیق» چیست.
داندانت درد کرد باید پیش من بیایی که دندن پزشکم.دعوایت شد باید پیش من بیایی که «قاضی» منم. چون «پروانه ی کسب» دسته منه. یعنی آجان برو خودت را علاف نکن « علم در انحصار منه»!

اینجا- در چنین شرایطی- اروپایی ها علامت انگشت نشان میدهند. و حق هم دارند. علم اگر زمانی در انحصار برده داران بود اکنون دیگر از «کنترول» خارج شده است. در جهان امروز هر پوشیدگی و دغل کاری را می توان رو کرد. از جمله شبه علمی نویسی های ایرانیکا را. چه رسد به متملقان و دنباله روان «آخوند کسروی ما».