رفیق سائل عزیز
دوست نادیده و ناشناخته ی عزیز! قبل از هر چیز، از این که من "باعث" "ممنوع القلم" شدن شما در سایت وزین آقای اسماعیل وفا یغمایی، "دریچه ی زرد"، شدم از شما پوزش می خواهم.
البته، هم خود شما و هم من و هم خود دوستان، به خوبی می دانیم و می دانند که وزنه ی آن بیش از هر چیز دیگر، در جمع شدن مجاهدین سابقی است که به درجات مختلف، به علت به بازی گرفته نشدن از سوی سازمان مجاهدین، از آن دوری گرفته اند. به این لیست سایت ها می توان نام های دیگری هم چون "پژواک ایران"، "ایران اینترلینک"، و جز این ها را نیز اضافه کرد. هر یک به شکلی و به درجه ای از سازمان مجاهدین، و بیش از همه از مسعود رجوی و مریم رجوی، دل خوری دارند. علاوه بر آن، افرادی هم هستند، مانند آقای "همنشین بهار"، که ادعا می کنند که هرگز با این سازمان نبوده اند، ولی دوآتشه تر از مسوولین کنونی ی آن، برای آن "سینه زنی" می کنند.
یکی سازمان مجاهدین را تا فقط روز 22 بهمن 57 قبول دارد، دیگری از 30 خرداد 60 حاضر نیست جلوتر برود، آن یکی می گوید که "انقلاب ایدئولوژیک" روز تاریخی است، و جز این ها.
عده ای از آنان نیز تا به آن جا پیش رفته اند که خود را متعاقد کرده اند که جمهوری اسلامی که به هر حال رفتنی است، و سازمان مجاهدین بسیار خطرناک تر و بدتر از جمهوری اسلامی است. پس، علیه این خطر بالقوه و بالفعل، با هر کسی که بدتر از آن نباشد می توان متحد شد، یعنی حتی جمهوری ننگین اسلامی.
در نگاه من، در وقایع پس از انقلاب 57، سازمان مجاهدین با سازمان اکثریت و حزب توده فرق اساسی ای ندارند. تنها فرق آنان، زمان استارت همه جانبه ی سرکوب توسط جمهوری اسلامی ست. هر 3 این گروه بندی ها، مدافع سرسخت حیات جمهوری ننگین اسلامی بودند و هستند. یکی خواهان تغییر شخص "ولایت فقیه" است، دیگری خواهان به قدرت رسیدن "اصلاح طلبان".
سایت های زنجیره ای که قبلا نام بردم، همه در یک چیز مشترک هستند: ضدیت با (و نه "انکار") سازمان مجاهدین، حالا با درجات گونه گون. البته، از حق نباید گذشت که بسیاری نیز، شاید هم چون شما، به لحاظ ایدئولوژیک از آن جدا شده اند و یا در حال جدایی می باشند. تصور من این بود که اسماعیل وفا یغمایی هم در این جرگه قرار می گیرد و در این راه دارد گام بر می دارد. ولی، کم کم دارم باور می کنم که چنین نیست. نه به خاطر این که من را "ممنوع القلم" کرده است، بل که اتفاقا به خاطر به ویژه این "گفت و شنود" شماره 12 ایشان با آقای "همنشین بهار". ایشان، علی رغم تمامی حرف هایی که می گوید، به نظر می رسد که جهان را هنوز از پشت عینک سازمان مجاهدین می بیند.
من هرگز کوچک ترین سمپاتی ای به این سازمان نداشته ام، و بر این باورم که جهان بینی و نگرش این سازمان، حتی اگر الان شریف واقفی و یا رضا رضایی در راس آن بودند، باز همین می بود که هست. در زبان انگلیسی یک ضرب المثل جالبی داریم که برگردان فارسی آن، کم و بیش، می شود: راه جهنم، با نیت پاک سنگفرش شده است.
موفق باشید.
مهرداد آهنگر
لندن - 30 آگوست 2015