یوسف گرامی ،

یوسف گرامی ،
بله، زنده یاد غلامحسین ساعدی در این مصاحبه ها خیلی چیزها گفته که خوش آیند ناسیونالیسم ایرانی نیست.
او از «احساس بی هویتی خود» حرف زده. «انتخاب خود مردم» را قبول داشت.
گفته:«چه بسا کشورهایی که هستند در آینده نباشند و چه بسا کشورهایی که نیسند به وجود آیند». او «ناسیونالیسم ایرانی» را از آغاز دور انداخته بود. و به زبان و فرهنگ خود و انتخاب مردم باور داست. استعمال زبان فارسی به خاطر «ممنوع بودن ترکی» بود. اجبار و اجبار. علت فارسی نویسی او بود. این اجبار به نوعی دلیل فارسی نویسی کلاسیک های آذربایجان هم بود. چون «زبان کتبی و روشنفکری فارسی یا عربی» بود. عملا راه ترکی نویسی بسته بود. اگر کسی هم می نوشت خواننده نداشت.
لینک مصاحبه ی او را داشته باشید لطفا درج کنید.