ادبیات تبعیض از «تکرار اسم

به این کامنت نگاه کنیم:
« ....اما چیزی که خیلی دل به هم زن است، دشمنی این‌ها با زبان فارسی است. آقایان .. ائلیار، [تکرار طوطی وار چند اسم-و همه را در یک گونی نهادن]... و دیگر ترک ستایان و فارسی ستیزان هیچ فرصتی را برای خوارداشت زبان فارسی از دست نمی دهند .»

اینجا «فرهنگ خطاب» ، «فرهنگ سخن» ، سقط شده. بدون اینکه «دلیل و نقدی» داشته باشد «بی حساب و کتاب نام دیگران را تکرار میکند» و اتهام و اتهام میزند. بدون «تفکر و بدون احساس مسئولیت».
هنوز به آن مرحله نرسیده که برای «ترک ستایی-ستیزبا زبان فارسی،دشمنی با آن، خوار داشت آن» یک «جمله» نقل کرده و دلیل بیاورد. نه ، نمی تواند.« فرهنگ خطاب و سخن» در او سقط شده است. تنها بلد است «باش چوالدان baş- çuvaldan»
حرف بزند.تبلیغات راه بیاندازد و با یارگیری از همطاران خود بی حساب و کتاب هرچه به دهنش آمد بگوید.
این است فرهنگ سخن آدمی که « دم از ایران تبعیضگر دلبندش »میزند. عجوبه های ادبیات تبعیض! ماکیاولیستها!