جناب ا- یزدانی نوشته‌اند:

چنگیزخان مغول که پا از قبیله خود بیرون نگذاشته بود و دنیای بیرون از قبیله خود را نمی‌شناخت، تا قلب اروپا پیش رفت و دنیایی را ویران کرد.
تاریخ سرشار است از تهاجمات و جنگها و کشتارها و مهاجرتها و جابجایی‌ها. هر سرزمینی در هر دوره‌ای اقوام و ملل مختلفی را در خود جای داده بود.
تحقیق درباره گذشتگان، می‌تواند اطلاعات ما را از گذشته افزایش دهد و در بهترین حالت می‌توان از آن درسهایی گرفت ولی تاریخ نمی‌تواند معیار برخورد با مسائل امروز ما باشد.
به نظر من باید دید که امروز در کجا قرار داریم، چه و که هستیم، چه خواستها و نیازهایی داریم، با کدام مسائل و مشکلات روبرو هستیم و حقوق و وظایفمان چیست.
به نظر من در مورد زبان مهم این است که مردم سرزمینی، امروز به چه زبانی تکلم می‌کنند و می‌خواهند (با تاکید بر خواستن) به چه زبانی تکلم کنند و آموزش ببنند و امورات خود را سر و سامان دهند. این حق مردم است که خود تصمیم بگیرند. معیار، قدمت آن زبان نیست بلکه صرفنظر از اینکه آن زبان، هزاران سال قدمت داشته باشد و یا همین امروز اختراع شده باشد، تنها معیار می‌تواند خواست آن مردم باشد. هرگونه تحمیلی بر آنها، تجاوز به کرامت انسانی است.
مسلما در این مورد مشکلات عملی بسیاری پیش رو قرار می‌گیرند ولی مشکلات را باید حل کرد، حذف صورت مساله، حل مشکل نیست.