و اما در باره ناصر پورپیرار

نورالدین کیانوری، دبیرکل حزب توده، در کتاب خاطراتش که به سال ۱۳۷۱ توسط انتشارات اطلاعات به چاپ رسیده است، درباره او چنین می گوید: «… ناصر بناکننده، که پورپیرار امضا می کرد، پس از اخراجش از حزب در سال ۱۳۵۸ به علت خوردن پول حزب و کلاهبرداری از شرکایش در انتشارات نیل و بالاکشیدن حق التألیف آقای محمود اعتمادزاده (به آذین)، با نام مستعار ناریا به انتشار جزوه هایی علیه حزب و بدگویی به شخص من، که دستور اخراج او را داده بودم پرداخت… او حروفچین چاپخانه بود و بعداً با شراکت دو نفر دیگر یک بنگاه انتشاراتی تأسیس کرده و با کلاهبرداری از همه ثروت قابل ملاحظه ای اندوخته بود… علیرغم این مسئله و علیرغم انتشار جزوات توسط او علیه حزب، آقای طبری به روابط «دوستانه» و «رفیقانه» خود با این فرد فاسد ادامه داد و با او مکاتباتی داشت که بعدا توسط بناکننده مورد سوءاستفاده قرار گرفت. ناصر بناکننده پس از مدتی به علت ارتباط با مأمورین سیاسی بلغارستان توسط جمهوری اسلامی دستگیر و به زندان اوین فرستاده شد. او در دادگاه انقلاب ادعا کرده بود که همیشه مخالف حزب بوده است! نمی دانم به چه مدت محکوم و کی آزاد شد.»
آری! این، تنها بخشی از کارنامه حضرت آقای پورپیرار یا بناکننده است! او کتاب هایش را در تهران چاپ می کند و به راحتی می فروشد، کسی هم کاری با او ندارد!