چند نکته :1_شما پ ک ک را

3_ حال یک لحظه از منظر سیاسی به موضوع نگاه کنید . پ کک که من بارها اعلام کرده ام که موافق روش و منش نظامی انان نیستم و رفتار این حزب و دخالت های بی جای این حزب در کشورهای دیگرحتی مورد نقد احزاب کردی ایرانی و عراقی هم است ولی با این وجود در سیاست یک نیرو سیاسی _ نظامی عملا موجود در منطقه است که هیج بنی بشری در سیاست نمی تواند ان را نا دیده بگیرد. چه ایران و چه به قوقل شما اپوزیسیون قارس و چه کشورهای غربی و حتی روسیه و... می تواند مورد حمایت تاکتیکی قرار گیرند . ایا بهتر نیست که دولت ترکیه دست ازسرکوب نظامی بردارد و راه مذاکراه و گفتگو با کرد ها را ادامه دهد که بنظر من این کار صورت خواهد گرفت و دولت ترکیه ناگزیر با پ کک به توافق خواهند رسید وگرنه کافی جنگ پ ک ک به مناطق توریستی برسد ، آن وقت کار اقتصاد ترکیه تمام است .4_ اگر پ کک با سی سال مبارزه مسلحانه و با حمایت نسبی کردها در چهار کشور نتوانست حقوق حداقلی ایتنکی را در چهارچوب ترکیه را کسب نماید، شما چگونه می توانید بدون سازمان سیاسی و نظامی گسترده به حقوق حداکثری دست یابید ؟ . دوست گرامی در سیاست سخن اصلی را نیرو می زند و نه شعار و ادعای حداکثرهیجکدام کار ساز نیست .نمی شود از حقوق اتنیکی برای ترک ها نوشت و لی همین خواستهای را برای کرد ها نخواست و بد تر از همه چنین سازمان هایی را تروریست نماید . شما قبل از اینکه سیاتمدار باشید یک روزنامه نگارید ولی توجه کنید که دنباله روی از سیاست دولت های خارجی عواقب خوبی برای یک نویسنده ویا روزنامه نگار و سیاست مدار ندارد.