جناب لوایی گرامی / متاسفانه
کیانوش توکلی
جناب لوایی گرامی / متاسفانه با تاخیر به شما پاسخ می دهم :1_ نمی دانم از کجا به این نتیجه رسیده اید که سئوالاتم «بازخواست و بازپرسی ها تبدیل شده اشت؟2_ نوشته ای که :«همۀ جهان و مجامع بین المللی پ ک ک را تروریست می دانند» همه جهان هفت میلیارد نفر می شوند ؛ ولی فکر می کنم منظور شما کشورهای عضو ناتو باشد وگرنه چین ، روسیه ، هند و.... چندین برابر جمعیت کشورهای عضو ناتو جمعیت دارند . در حالی که بر کسی پنهان نیست برخی از اعضای نا تو هم زیر میزی به کرد ها خط می دهند که تنها راه راهی رسیدن کرد ها به دریا مدیترانه است ولی با این وجود من بار ها نوشته ام که اینجانب با راه وروش افراطی پ کک مخالفم و دقیقا ازروند صلح دوساله ما بین کردها و دولت ترکیه را تائید می کنم
و در جریان درگیری های اخیر پ ک ک می بایست خویشن داری می کرد و به این دام دولت اردوغان که محتاج حمایت و همراهی ناسیونالیستهای ترک در تشکیل دولت داشت، نمی افتاد.3_ با این وجود برخلاف شما ،اینجانب مدافع اردوغان دردو عرصه هستم یکی تلاش او برای نزدیکی با کرد ها وسرانجام روند صلح و راه یافتن نمایندگان مدافع کرد ها در مجلس و دومی باز پس گیری هویت اسلامی به آن بخش هایی از جامعه که مخالف بی حجابی اجباری بودند که دختران مسلمان را با حجاب به مراکز تحصیلی راه نمی دادند. در یک کلام دولت اروغان بیشتر نماینده واقعی مردم ترکیه بود تا دولت های لائیک اسلام ستیز ماقبل او 4_ نوشته ای :«خشم مردم ترکیه را که از کشته شدن هر روزۀ فرزندان بی گناهش زاده می شود.» ایا تنها فرزندان ترک کشته می شوند ؟ کرد ها فرزند ترکیه محسوب نمی شوندد؟5_ نوشته اید : «شما(کیانوش) از یک سو روش و مش نظامی پ ک ک را محکوم می کنید و از سوی دیگر از ترکیه می خواهید که راه مذاکره با آنها را در پیش بگیرد. این تناقض فکری زیبندۀ یک نویسندۀ سیاسی نیست. » .واقعا متوجه نمی شوم اینکه گفته ام جنگ قطع شود و روند صلح در پیش گرفته شود چرا زیبننده یک فعال سیاسی نیست . مگر لوایی خواهان ادامه جنگ هستید؟ وآیا جنگ زیبنده یک نویسنده است؟ 6_ جنگ ادامه سیاست های افراطی و حداکثر خواهی می تواند باشد . از این رو بین طرح یک مسئله با اعلان جنگ کردن تفاوت های زیادی وجود داردولی سرانجام سیاست های افراطی و غیر واقعی از جنگ گریزی نیست ، مگر اینکه با سیاست افراط گری در هر دو سو مقابله شود .7_ سیاست «یک بام و دو هوا» را بایستی بکنار انداخت . همان حقی که برای ترک های آذری ایران می خواهیم ، برای کرد ها و دیگر اقلیت مذهبی و اتنیکی جامعه ترکیه و دیگر کشورهای منطقه قایل شویم . 25 سال پیش مقاله ای در نقد سیاست یک بام و دو هوای غربی ها نسبت به کرد ها نوشتم که سیاست غرب در دوران جنگ سرد اینگونه بود که از مبارزه مسلحانه کردهای عرلق و ایران علیه صدام و رزیم خمینی دفاع می کرد و آنان را ازادیخواه و... می نامید ولی مبارزان کرد ترکیه را جدایی خواه و تروریست می نامید ولی اکنون اوضاع جهان و منطقه تغییر کرده است و هم اکنو ن جریانی در غرب و در منطقه بدنبال خالی کردن زیر پای دولت اردوغان است و استراتژی مخفیانه یک پارچه کردن کرد ها در چهار کشور ودست یابی کرد به دریاست . شخصا این سیاست تشکیل کردستان بزرگ ، ترکستان بزرگ و یا فارستان بزرگ و... را بسیار خطر ناک می دانم . شاید صد سال دیگر چنین شود ولی امروز منطقه ما احتیاج به صلح و آرامش دارد وبشدت نیازمند توسعه و پیشرفت است ترکیه ازدوغان سرمشق خوبی برای کشورهای دیگر می تواند باشد. در کامنت بعد در باره مبارزه مسلحانه ؛ تفاوت نویسنده وابسته و مستقل خواهم نوشت