سن اوسان من‌ده بویام!

بلی، داش یاغسادا گؤیدن، سن اوْ سان، من ده بویام!
( بلی ، از هوا سنگ هم ببارد تو خودت هستی و منهم خودم )
وار سنین باشقا آنان، واردی منیم باشقا آنام
( تو مادر دیگری داری و من هم مادر دیگری )
اؤزومه مخصوص اوْلان باشقا ائلیم واردی منیم
( من ایل وتباری مخصوص خود و متفاوت از ایل و تبار تو دارم )
ائلیمه مخصوص اوْلان باشقا دیلیم واردی منیم
( زبانی مختص ایل و تبار خود و متفاوت از زبان تو دارم )
ایسته‌سن قارداش اولاق، بیر یاشایاق، بیرلیک ائدَ‌ک
( اگر می خواهی برادر باشیم و در کنار هم زندگی کنیم و متحد باشیم )
وئریبن قوْل- قوْلا، بوُندان سوْرا بیر یوْلدا گئدَ‌ک
( دست در دست هم دهیم و همراه هم باشیم )
اوّلا، اؤزگه کولک‌لرله گَرَک آخمایاسان
( اولا نباید با هر باد زهر آگین و بیگانه ای همسو باشی )
ثانیا، وارلیغیما، خلقیمه خوْر باخمایاسان
( در ثانی نباید هویت و خلق و تبارم را به سخره گیری )
یوْخسا گر زوْر دئیه‌سن، میلّتيمی خوار ائده سن
( ولی اگر زور بگویی و ملتم را خوار و ذلیل پنداری )
گون گَلَر، صفحه چؤنَر، مجبور اوْلارسا ن گئده‌سن!
( روزی می آید و صفحه روزگار عوض می شود و مجبور می شوی بروی !)

محمد تقی زهتابی (کیریشچی)،
1324 - هجری گونش ایلی ( شمسی )