از صفحەی فیس بوکی سامان رسول

اقتدارشان را ببینید. اینجا کردستان ترکیه است. جایی در جهان که جسدِ انسانهای غیرنظامی را در شهر نمایش می دهند. اینجا نمایشگاهِ آخرین نسخه از «فاشیسم» است. اینجا منطقی که حاکم است این است: کُشتن ِ انسانِ کُرد کافی نیست. اِرضابخش نیست. جَسَدشان را هم باید تحقیر کرد. درست مثل زبانشان. مثل تاریخشان. مثل موجودیتشان. جسدشان را هم در خیابانهای شهر باید گرداند و چَرخاند.
این تصویر پاسخی است به دو پرسش: پروسه صلح چه بود و به کجا ختم شد؟ اردوغان که بود و چه کرد؟
خوب نگاهش کنید. این کادر، مصیبتِ کُرد بودن را روایت می کند. تاریخ، کردهای اینجا و آنجا را با یک تصویر به خاطر می آورد: طنابی بر گردن.
این روزها اردوغان، به گورستان های کردستان هم اعلان جنگ کرده. بمبارانشان می کند. اینجا کردستان ترکیه است. جایی که از مرده ها هم وحشت دارند. جایی که جسدها متلاشی می شوند. تحقیر می شوند. اینجا خیابان است. سیاسی ترین مختصات جهان. کابوس فاشیست ها.
این تصویر را و این جمله را به خاطر بسپارید:
خیابان های جهان، با آنکه صبورند، اما هرگز، نه می بخشند، نه فراموش می کنند