-نکته ی دیگر اینکه : نباید

فرموله کنم :
-زبان کتبی : زبان قلم ما در داستان همان زبان کتبی شمال است، منهای کلمات روسی و اصطلاحات خاص آن طرف؛ به اضافه ی اصطلاحات خودمان در جنوب. منهای بخشی از واژه های غیر لازم فارسی و عربی. به اضافه ی شیوه ی جمله بندیهای راحت خودمان. جمله بندیهای بخشی از نوشته های شمال با مال ما متفاوت است.
- زبان شفاهی همین است که با آن حرف میزنیم. در روستاها. نه زبان تحصیل کردگان.
-زبان مقاله هم در کل زبان یکدست شمال است باز منهای چیزهایی که گفتم. مگر اینکه مخاطب ما اهل شمال باشد که اجبارا اصطلاحات آنها را به کارگیریم. در غیر این صورت لازم است آنها را منها کرد.
- بعضی کلمات را هم مجبوریم بگیریم. در صورتی که خودمان نداشته باشیم.