کورش هخامنشی به صورتی که

کورش هخامنشی به صورتی که امروز به ما معرفی می کنند، ساختۀ ذهن افسانه پرداز بعضی از نویسندگان اروپایی و ایرانی در اواخر قرن نوزدهم و قرن بیستم است. آرامگاهی هم که به او نسبت می دهند، تا اوایل قرن بیستم به قبر مادر حضرت سلیمان معروف بود. او امپراتوری اش را هرگز ایران نخوانده است. جنگجویی بود که به هرجا می تاخت کشتار می کرد. شهر اُپیس را پیش از تسلیم شدن بابل با خاک یکسان کرد. بر اساس نشانه هایی که نویسندگان یونانی می دهند، او و آدم های قبیله اش موبور و سفید و چشم آبی بوده اند و با مردم بومی در نمی آمیختند. نظام کاستی آنان برای این بود که خونشان به خون مردم زیر دست آلوده نشود. از زبانی که در میان خود به آن سخن می گفتند بیش از چهار صد واژه باقی نمانده است که باستان شناسان از کتیبه ها بیرون کشیده اند. بعضی ها کروات ها را از بازماندگان آن ها می دانند. الله اعلم! آنان خدایان