جناب معلم دانشگاه،

به گفتۀ استرابون، فقط ساتراپِ ارمنستان وظیفه داشت سالانه بیست‌هزار کُرّه اسب برای قربانی کردن در جشن میتراکانا (مهرگان) به دربار کورش بفرستد. این اسبان را، به نوشتۀ گزنفون در کورش‌نامه، در پیشگاه خورشید- که پارس‌ها آن را میترا می‌نامیدند- قربانی می‌کردند.
آخر کدام عقل سلیم می تواند بپذیرد که در آن زمان این امکان وجود داشته که ده ها هزار اسب را هر سال در یک روز در پیشگاه خورشید قربانی کنند؟ تازه اگر این کار را می کردند، این دیگر چه افتخاری برای ایرانیان امروز می تواند داشته باشد؟ بس کنیم! جهانیان به ریش ما کم نمی خندند.