خانم ترابی گرامی،
ممنون از نظر شما، آنچه در این نوشته پیرامون خط لاتین مطرح شده روشن است که مربوط به «زبان ترکی آذربایجان» است .
در مورد زبان فارسی من حرفی ندارم ، هر طور فارسی زبانان صلاح میدانند می توانند تصمیم بگیرند.
ضمن نگهداری احترام همه زبانها، و تأکید به حفظ هستی و یاد گیری آزادانه ی آنها، باید بگویم:
من در «شرایط آزاد»، نه دوست دارم به فارسی بنویسم و نه دوست دارم بخوانم.اگر اجبار رفع شود.
زبان فارسی به عنوان یک زبان خارجی-با خاطرات بسیار بد و خونین- برخلاف دیگر زبانهای خارجی، در حافظه ی تاریخی من آذربایجانی مطرح است. و بر آن سنگینی میکند. گرچه هیچ زبانی بخودی خود مقصر نیست. و مقصر اصلی ساطور کنندگان آنند.
اکنون خیلی از نویسندگان و خوانندگان ما در شرایط آزاد با خط لاتین مینویسند و میخوانند. و با دنیای ترکی زبان ارتباط مستقیم دارند.
نه مشکل املاء داریم نه تلفظ. هر چه گفته میشود همان نیز نوشته میشود. با کمی تفاوت بین دو زبان شفاهی و کتبی.
8-تا 10 میلیون انسان در شمال آنرا خط دولتی خود دارند. در ترکیه هم همینطور. خط لاتین مرا با 200 میلیون انسان پیوند میدهد.
من آذربایجانی برخلاف شمای فارسی زبان، «غم میراث فرهنگی خط عربی » را ندارم، بلکه « سوگوار خشکاندن ریشه ی فرهنگم» توسط شونیستها هستم.
برده چیزی ندارد که از دست بدهد؛ مگر زنجیرهایش را.