سالام

آ. میم جلال شنگور از متفکران لاییک و معروف تورکیه نیز در بحبوحه ی جدل ها در سنوات اخیر در تورکیه در مورد این که "آیا آتاتورک یک دیکتاتور بود یا نه؟" قلم به نوشتن کتابی به نام "دیکتاتور باهوش" برد که در آن عملا آتاتورک را "دیکتاتوری مصلح" نامید. بسیاری از طرفداران وی معتقدند که اگر آتاتورک نمی بود امروز تورکیه ای مدرن نیز در کار نمی بود بی شک این مطلب را با درایت آتاتورک و شخصیت وی در قانع کردن فرماندهان نظامی می توان توضیح داد. اما دیکتاتور کیست و دیکتاتوری چیست؟ آیا چیزی شبیه دسپوتیزم موجود در ایران است؟ اگر چنین خفقانی وجود داشت پس چرا اکثریت مردم تورکیه و تقریبا تمامی روشنفکران این کشور هنور عاشق آتاتورک هستند. چرا مزار آتاتورک (آنیت کابیر) می تواند بدون اجبار و به عبارت ادبیات طنز در ایران ، "بدون وعده ی ساندیس" سالیانه 6 میلیون زایر آنهم از اقشار مترقی تورکیه جذب می کند؟ این محبوبیت رمز آلود از کجاست؟ چرا آتاتورک مانند لنین و هیتلر و موسیلینی و چرچیل و خمینی در اذهان مردم و نسل های بعدی در میان تورکان نمرد؟ چرا محبوبیت آتاتورک از ماهاتما گاندی نیز بیشتر است؟
ه.ج. آرمسترانگ در کتاب خود به نام "بوزکورت" به معنای "گرگ خاکستری" که بعضا به اعتقاد مورخین تورک ، تاریخ را وارونه نشان داده و به آتاتورک توهین نیز کرده است ذکر می کند که آتاتورک در یک مجلس باله در شرق تورکیه که تحت اشغال روسیه بود شرکت می کند و به همدوش خود با نشان دادن چند سطر نوشته در مورد رفورم