سالام قالانی

تورکیه نه تنها "مسابقه ی بیگانه ستیزی در جهان اسلام" را به ایران باخت بلکه متحد خود دولت اسراییل را نیز از دست داد. این حس عزلت تورکیه را وادار نمود تا از مسعود بارزانی که زمانی از وی به عنوان "رییس قبیله" نام می برد حمایت نماید و دولت "اقلیم کردستان" را برسمیت شناخته فعالیت های سیاسی و اقتصادی خود با این دولت خودمختار را باز تعریف نماید. این امر بعدها در حزب دموکرات اقلیم کردستان این تلقی را ایجاد کرد که این اقلیم هیچ راهی به جز اتحاد با تورکیه ندارد و باید به لحاظ منافع سیاسی با این کشور ادغام شود.
بی توجهی غرب به نیازهای تورکیه :
روابط پیچیده ی سیاسی در منطقه تورکیه را وادار نمود که تا به کرات وارد مذاکره با متحدان خود در غرب بر علیه گروه پ ک ک ، ایران و رژیم اسد شود امری که برای غرب نیز به دلایلی قابل هظم نبود. غرب عملا تورکیه را در منطقه با سرنوشت خود رها نمود و این مساله متحد غرب در جنگ سرد را به خشم آورد.
تورکیه به دنبال اتحاد با شرکای عرب خود در منطقه وارد قماری دیگر شد امری که شرکای عرب نیز به جز حمایت های مالی نتوانستند تا درک کافی از "همسایگی با سوریه ای که طعم ایران می داد" داشته باشند و یا نتوانستند تا از پس این متحد "ایران و روسیه" بر آیند. از سوی دیگر کشورهای عرب و در راس آنان عربستان و قطر در مورد مساله ی پ ک ک و شاخه ی سوریه آن به اتفاق قول دست نیافته بودند. بار هنگفت مالی و امنیتی تورکیه در پس از ورود آوارگان سوری در حد غیر قابل قبول افزایش یافته بود و این کشور چاره ای به جز تهدید اروپا با چشم پوشی بر ورود مهاجران سوری به این اتحادیه نداشت.
جنگ منطقه بدون رودررویی با ایران غیر قابل موفقیت است :
عاقلانه می بود که تورکیه متوجه می شد که رودروریی با ایران غیر ممکن است و کشوری که از پ ک ک و اسد در مقابل وی علنا و عملا مدافعه می نماید تنها می تواند با یک عامل بازدارنده از درون ایران قابل کنترل باشد. اما اینبار این عامل بازدارنده در ورای یک عامل مذهبی بود. زیرا تورکیه نه ام القرای جهان اسلام است و نه می تواند چنین ادعایی را به اثبات رساند از سوی دیگر تنها قدرت نرمی که می تواند شیدای تورکیه در ایران باشد "حرکت ملی آزربایجان جنوبی است" دلیل این شیدایی نه عوامل مذهبی که عوامل قومی است.
تورکیه صدها رسانه ی ملی تلویزیونی و رادیویی تورکی را دارا می باشد بی شک رسانه در عصر کنونی در کنار قوای مقننه ف قضاییه و مجریه چهارمین قوه ی بالفعل است و می تواند سرنوشت سیاسی کشورها را رقم بز