Skip to main content

در سالهای 40 عده ای

در سالهای 40 عده ای
Anonymous

در سالهای 40 عده ای میخواستند که خط نویسی در زبان پارسی را عوض کنند و بجای ان الفبای خارجی بگذارند. اما اگر مصدر کلمات گم نشود شاید اشکالی نداشته باشد . میلونها ترک با بکار گیری الفبای لاتین نمیدانند مصدر یک گلمه و یا واژه از کجا میاید و انرا بدون دانستن منشا بکار میبرند. در ترکیه بجای خانم حانم میگویند. و حرف خ از بین رفته است وشاید دلیل ان باشد که شرق عقب افتاده با این کار میخواهد نوعی برابری و همسری با غرب برای خود دست و پا کنند. اینکه چرا چین و ژاپن و شرق دور الفبای لاتین را بکار نمیبرد خود جای پرسش است القصه بنا براین تز باید پس از جدائی کامل ا ذربایجان از ایران مردم اذری ترک زبان اینگونه بنویسند و بخوانند.شاید کسی بتواند پاسخ بدهد که از نظز قیافه شناسی

ترکمنها شباهتی به اذری ها ندارند و دوقیافه مختلف و یک زبان مشترک چگونه حاصل شده است.
ایه حمد در اینده اذر بایجان این گونه قرائت خواهد شد.

1|1|Mərhəmətli, rəhmli Allahın adı ilə!
1|2|Həmd (şükür və tə’rif) olsun Allaha (və ya: Həmd məxsusdur Allaha) – aləmlərin Rəbbinə,
1|3|(Bu dünyada hamıya) mərhəmətli, (axirətdə isə ancaq mö’minlərə) rəhmli olana,
1|4|Haqq-Hesab (qiyamət) gününün sahibinə!
1|5|Biz yalnız Sənə ibadət edirik və yalnız Səndən kömək diləyirik!
1|6|Bizi doğru (düz) yola yönəlt!
1|7|Ne’mət verdiyin kəslərin yoluna! Qəzəbə düçar olmuşların və (haqdan) azmışların (yoluna) yox!

شروع می‌کنم با نام آن کسی که ادراکات از درک ذاتش حیرانند. آن‌که دردها و کاستی‌های آفریدگان را بیش از خودشان ادراک کرده، و خلایق با نزدیکی و توجه به او نقص‌ها و دردهایشان به بهترین و کامل‌ترین حالت برطرف می‌شود. یاری کننده‌ای که رحمتش بدون قید و شرط، دائمی است.

پرستش برای پروردگار جهانیان است وبس

همه تحیرها و شگفتی‌های لذت انگیز انسان از زیبایی‌ها، بزرگی و موزونی خلقت به ذاتی منتهی می‌شود که ادراکات از درک آن به نهایت تحیر خود رسیده، از ادراک تهی می‌شوند، ایجاد کننده و کمال بخشنده به تمامی آنچه که اسباب کسب علم و معرفت‌اند.

بخشندهٔ بخشایشگر است.)
و زیارت عاشورا به خط لاتین خوانده میشود متن زیارت عاشورا سرور شهیدان گربلا و زیارتنامه حضرت عباس به زبان عربی است . یعنی نه خط از ان ترک است ونه متن ترکی یعنی خط و ومتن اجاره ای برای نیازمندی ها و گفتگوی یک انسان با خدای خود؟