جناب «به ...» ،

جناب «به ...»،
1-شما بهتر است اول به فکر داشتن «فرهنگ اسم» باشید که با دهها توضیح هنوز یاد نگرفته اید.
2- سواد نوشتن اسم را داشته باشی که در جایش بنویسی . اسم گیرنده را در جای فرستنده نمی نویسند.
3- در ایران مردمان گوناگون داریم.گوناگونی آنها را نمی توانی با واژه ی «مردم» ماستمالی کنی. و حقوقشان را طبق معمول یک قرنی نقض کنی.
4- مردمان تبعیض دیده متخاصم نیستند، بل همبسته اند، با تحت ستم بودکان دیگر منافع مشترک دارند. «فارس و ترک و کرد...»
هیچ دعوایی ندارند، همه ی اینها متحداً علیه «نقض حقوق و دیکتاتوری و شونیسم» -اند.
5- اگر من «نوعی» را «نویی» نوشته ام ، برای این است که متوجه «اشکالات بیشمار خط» خود باشی و رفع کنی.
6- آ.ائلیار قلمزنی مستقل و آزاد است و هرجا دوست داشت می نویسد.
بفرمایید به فکر «فرهنگ اسم» خود باشید ، و به شخصیت خود «نامی» بدهید؛ و از «به» بودن خود را آزاد کنید.