اگر این قول رایج بپذیریم بعد

بسیاری انتقاد میکنند از زبان فارسی دری (فارسی کتابی) یک زبان ضعیف تر از مثلا عربی است که عربی بس زبانی قاعده مند است!
من میگیوم همین ضعف قاعده مندی از نکات قوت زبان فارسی دری است. اگر توجه کنید زبان عربی یک زبان به شدت سختگیرانه در تلفظ است. چون صرفی و نحوی است و یک زیر و زبر ادا کردن کلمات معنی کلمه و جمله تغییر میدهد. خب برای میلیونها قوم و گروه زبانی که علاقه نداشتند زبان عربی مثل سایر مردمان شرق میانه شمال افریقا برگزینند، دشوار بود. این زبان عربی یاد باد جایگزین زبان مادری شان میشد و کاربرد محدود علیمی و دین میداشت! ولی اگر میخواستند انرا کاربرد رابطه ای و مشترک کنند سرانجام به سرنوشت ان مردم عربی زبان شده میشدند. اتفاق کاربرد فارسی دری بعنوان زبان مشترک کمک اصلی کرد در حفظ زبانهای بومی و مهاجر از گویش و زبانهای های هندی و قفقازی و ایرانی تا ترکی.
چون زبان فارسی دری زبانی، منعطف است و داری ویژگی پینوند (پیشاوند، میانوند، پساوند) در نتیجه همزیستی و انعطاف در برابر زبانهیا خاواده هنواروپایی و التایی دارد برخلاف عربی. با این وجود تحت تاثیر عربی نیز هست و برخی ویژگی صرفی و نحوی عربی مشترک بوده یا برگرفته است پس با رعب زبان هم همساز است. راز موفقیت هزار و اندی سال زبان فارسی دری در ایران زمین همینست که موجب شد دامنه نفوذش به شبه قاره هند و عثمانی هم کشیده شود.