در جامعه ای که فردوسی را

در جامعه ای که فردوسی را حکیمی بدانند که گفته : زشیر شتر خوردن و سوسمار / عرب را بجایی رسیده است کار / که تاج کیانی کند آرزو / تفوو بر تو ای چرخ گردون تفوو / تن ترک بدزاد بی جان کنم / زخونش دل سنگ مرجان کنم / که آن ترک بد ریشه و ریمن است/ که هم بدنژاد است هم بد تن است / هنر نزد ایرانیان است و بس !/ چه انتظاری از اکبر عبدی می توان داشت ؟! اکبر عبدی هم در همچو جامعه ای رشد و نمو کرده که خودرا برتر از همه مردم دنیا میدانند و همه را تحقیر می کنند و خودرا بالاتر از همه میدانند در حالی که چیزی برای ارائه از خود ندارند .