از ستم ملی و نسلی کشی قومی در

نسل کشی ارامنه را در ترکیه انکار کردن، حقوق برابر ملی، حق گزینش و تعیین سرنوشت را برای ترکهای ایران خواستن و برای کردهای ترکیه نخواستن، دچار هیستری کردستیزی و ارمنی ستیزی بودن، از دولت اردوغان و ارتش و پلیس سرکوبگرش حمایت کردن، نقش این نیرو را در حمایت از داعش انکار کردن، نقش این نیرو را در سرکوب کردها انکار کردن، از شرایطی تحمیلی نگفتن که منجر شده است پ کا کا بار دیگر به درگیری مسلحانه روی بیاورد، از تلاشهای کردهای ترکیه برای خاتمه بخشیدن به درگیریهای مسلحانه و رسیدن به صلح و همبستگی با مردم ترکیه حمایت نکردن، توجهی به کشته شدن بیش از صدتن آزادیخواه صلح طلب کرد در حین یک راهپیمائی مسالمت آمیز نداشتن، مسئولیت دولت اردوغان را در این جنایت انکار کردن و از این قبیل... این است رویکرد غالب در حجمی انبوه از کامنتها و نوشته ها به نام "ترکهای آذری ایران" در ایران گلوبال؛ رویکردی در مسیر بی اعتبار کردن و خدشه دار کردن جنبش دمکراتیک آذربایجان. بی شک این رویکرد به به پای انسانهای آزاده و نیروهای مترقی از آذربایجان ایران نوشته نمی شود. شووینیسم در هر لباسی، در هر زبانی، به هر بهانه ای، جائی در یک تریبون دمکراتیک ندارد. فرقی نمی کند که از نوع کردی اش باشد یا ترکی اش، از نوع ارمنی اش باشد یا فارسی و عربی اش، از این منظر سر و ته یه کرباسند. براستی اینان باید همه عضو یک کلوب باشند که نامش هست راسیسم.