بله، خانم ترابی گرامی،

فنومنهای «کامپیوتر،انترنت،موبایل،جهانی شدن و جهانی کردن؛ و امکانات نوشتن و خواندن و ...» هیچوقت چشم به راه تغییر حکومتها نماند و نمی ماند. بل حکومتها و جوامع را هم تا حد ممکن و نسبی دگرگون کرد. و این پروسه ادامه دارد.

آنچه در حال حاضر عملا جریان دارد «انتخاب آزادانه خط و نوشتن با آن» است که در بیرون از کنترول حکومت ایران قرار دارد. و در جاها و عرصه های مختلف جریان دارد.
در دوره ی خاتمی کتاب شعر خانمی که با دو الفبای لاتین و عربی رسماً در آذربایجان چاپ شده ، پیش من است . اما کتاب دوم ایشان در باکو چاپ شد -بعد از دوره ی خاتمی. این هم دو نگاه در دو شرایط به خط در ایران است.

-منظور از «کار انگلیس» ، اشاره به تئوری «توطئه در تاریخ» است. اداره کنندگان سیستم جهانی از عنصر توطئه بهره میگیرند ، همانطور که از هر چیز دیگر؛ اما این به معنای آن نیست که ما «پروسه ی طبیعی حرکات و پدیده ها» را مجبوریم از دریچه ی توطئه ببینیم.نه ،این فنومن یکی از عناصر است و کل پروسه نیست. کلیت جریان «دگرگونی ست». هر کس و نیرویی در آن به دنبال« هدف» خود است. مانند دو فنومن جداگانه ی جهانی کردن و جهانی شدن.که دومی طبیعی ست برخلاف اولی.

زبان ارتباطی -همانطور که قبلا اشاره کرده ام بین خلقهای مختلف می تواند «دموکراتیک انتخاب»شود. حالا هر زبانی را که مردمان آگاهانه و با بحث کافی روی آن انتخاب کنند. زبانها می توانند کاندید شوند و انتخاب کنندگان و اهل فن و حکومت چیزی را برمیگزینند. جواب من به سئوال زبان ارتباطی آن است که «زبانهای مختلف کاندید شوند» . تا زبانی «انتخاب شود».
البته این در شرایط آزاد ممکن است و ربطی به اکنون ندارد.