آقای ائلیار، زبانها چگونه

یعنی گویندگان آن زبانها آنها را کاندید کنند؟ مثلا ترکها ترکی را؟ عربها عربی را؟ فارسها فارسی را و غیره؟ و کسانی هم زبانهای وارادتی را کاندید کنند؟ مثل انگلیسی، فرانسه، ایتالیائی، آلمانی، اسپانیائی، پرتغالی؟
فرض کنیم که رأی اکثریت، بر فرض محال، این بود که زبان عربی بشود زبان ارتباطی در ایران. یعنی ترکها و فارسها و بلوچها و کردها باید پس از این به زبان عربی با اختلاط کنند. آیا شما به این رأی گردن می نهید؟ اگر آری، آن چگونه ارتباطی خواهد بود؟
از این که بگذریم، چرا و به چه مناسبتی "اهل فن" و "حکومت" هم باید "زبان ارتباطی" را برگزینند؟