از صفحەی فیس بوکی سامان رسول

يك) اورميه از لحاظ جمعيتى، شهر متكثرى است. ظرف سالاد است. پر از رنگ ها و طعم ها و مزه هاى مختلف. يكى از احمقانه ترين توصيف ها در خصوص اورميه تاكيد بر ترك بودن يا كرد بودن اين شهر است. اورميه شهر همزيستى كردها و ترك ها است. و غناى اورميه دقيقا از اينجا ناشى ميشود. ناسيوناليسم بيمار، عطش عجيبى در بلعيدن تنوعات دارد. ناسيوناليسم، سياه و سفيد است. رنگى اش وجود خارجى ندارد.
دو) جاى تعارف ندارد. ناسيوناليسم افراطى ترك (پان تركيسم)، يكى از خام ترين، ناپخته ترين و سطحى ترين ناسيوناليسم هاى منطقه است. كردستيزى و فارس ستيزى را از شاكله آن حذف كنيد، تهى ميشود. از لحاظ تئوريك، فقير است. از لحاظ عملى، بى برنامه و بى سازمان دهى است. توليدكننده نيست. مصرف كننده ايده ها و برنامه هايى است كه در تركيه و آذربايجان تئوريزه ميشوند. طيف ميانه رو و دموكرات آذربايجان، در صحنه عملى عملا صدايش شنيده نميشود. با آنكه وجود دارد. اما جاذبه آن قطعا به اندازه هياهوهاى رنگارنگ پان تركيست ها نيست. دموكرات هاى آذربايجان، در بين پان تركيست ها، همسوهاى ناسيوناليسم ايرانى-شيعى كاملا در اقليت هستند. شعار مرگ بر فارس و كرد، اوج شلختگى و سطحى نگرى و خامى اين طيف را نمايش مى دهد. پرسش راديكالى كه بى جواب است اين است: روشنفكران ترك دقيقا چكار كرده اند؟ اين روزها كجا هستند؟
سه) جامعه كردستان با همه انتقادهايى كه به آن وارد است، يك جامعه سياسى، سازمان يافته و داراى پارادايم است. پارادايم هايى كه در آنها شعار مرگ بر يك اتنيسيته ديده نميشود. بر همزيستى عادلانه تاكيد ميشود. برنامه محور و غنى است. جنبش كرد در خاورميانه، شانسى براى دموكراتيزاسيون و همزيستى عادلانه است. و در عين حال كردستان، خط مقدم مبارزه با تروريسم. هزينه اى كه كردها در زمينه مقابله با تروريسم داده اند، منحصربفرد است. اين مبارزه تنها محدود به دفاع مسلحانه نيست. تئوريك و پارادايميك است. كوبانى را همه مى شناسيم. هيچ كدام از نيروهايى كه با داعش درگيرند، يك جهان بينى دموكراتيك و رويكردى سكولار ندارند.
چهار) كردها به شدت بايد از تقابل سخت افزارى و عصبى با پان تركيست ها، اجتناب كنند. ميدانى كه در آن شعار مرگ بر يك زبان و جامعه داده مى شود، زمين بازى كردها نيست. جنبش كردها، مهمترين ويژگى اش، خروج از منطق كنش- واكنش است. اگر دولتى ذهنيتى فاشيستى دارد، كردها تنها با ذهنيتى دموكراتيك مى توانند، مبارزاتشان را به پيش ببرند. در اين ميان، در وضعيتى كه خطر نسل كشى يا كشتار دسته جمعى وجود دارد، دفاع مشروع هم به مثابه يك ضرورت اخلاقى خود را تحميل مى كند. كردها در تركيه و سوريه و عراق و ايران، هيچ گاه دشمن ملت ها نبوده اند. حتى با دولت هاى سركوبگر هم آماده گفتگو بوده اند. و هزينه هاى كلانى هم در اين ميان پرداخت كرده اند. جوانان كرد، در چنين وضعيت هايى بايد عميق تر و خونسردتر رفتار كنند. فارغ از همه جنبه هاى اين معادله، هميشه نيروى سومى در كمين بوده. نيرويى كه بيشترين سود را از تقابل ملت ها و اتنيسيته ها برده. 'تفرقه بيانداز و حكومت كن' يا 'سگ را با سگ فرارى دادن' راوى چنين وضعيتى است.
پنج) پان تركيست ها، از حمايت بخشى از مديران ارشد و ميانى امنيتى منطقه برخوردارند. حتى اگر بينشان تضاد منافع وجود داشته باشد،، با يكديگر همپوشانى دارند. مديران امنيتى كردستان، عمدتا ترك هستند. حاكم در مركز به خوبى مى فهمد، به جان كردها انداختن اين نيروها چه معنا و پيامدى دارد. كردها در چنين شرايطى تنها با دموكراتيزه كردن بيشتر خودشان، پرهيز از هيجانات و تاكيد بر همزيستى عادلانه و برابر مى توانند به مصاف ذهنيت هاى غيردموكراتيك بروند